Diskriminacija Srba

Očito je da Slobodan Jovanović ili ništa ne zna o političkoj, ekonomskoj, socijalnoj, pravnoj i svakoj drugoj situaciji u Crnoj Gori ili je krajnje zlonamjeran, neiskren i ciničan. Stavovi koje je on iznio u totalnom su neskladu sa stvarnošću u Crnoj Gori, kao i sa izjavama zapadnih emisara koji je svakodnevno pohađaju.

Čak i oni, koji su plaćeni lobisti režima Mila Đukanovića, ne mogu da ne spomenu brojne probleme, kao npr. da su korupcija i kriminal srasli sa vlašću, da pravosuđe ne funkcioniše itd. Neke od tih plaćenih lobista je imenom i prezimenom pomenuo prije nekoliko dana Nebojša Medojević. Njih ne plaća Milo Đukanović iz svog džepa, iako je nedavno zaradio više od milion evra prodajom svojih akcija u Prvoj banci, već ih plaća iz državnog budžeta. O tome ćemo imati konkretne podatke tek kada smijenimo vlast. I to je jedan od razloga (doduše manje važnih) zašto režim ne da vlast ni po koju cijenu, pa ni po cijenu otvorene krađe na izborima.

Jovanoviću je „nepoznato“ da su Srbi u Crnoj Gori diskriminisani, da nemaju osnovna ljudska i nacionalna prava i da se nad njima vrši prisilna asimilacija u „Crnogorce koji zbore crnogorski jezik“. On „ne zna“ ni da diskriminacija Srba traje od kada je Milo Đukanović prije petnaestak godina prihvatio šovinistički program SDP-a i počeo da ga sprovodi. Tako da danas u Crnoj Gori, na Cetinju, publika skandira na utakmici ‘’Srbe na vrbe’’. I to je sasvim normalno i za vladajuće partije i režimske medije, koje plaćaju građani. Plaćaju i Srbi i to oko 35 odsto, koliko nas ima. I niko nije odgovoran, niko kažnjen.

Vlast u Crnoj Gori je za tekst himne uzela stihove ustaškog ratnog zločinca Sekule Drljevića. Ne zbog umjetničkog kvaliteta, nego zbog ideologije autora. Svi Srbi u Crnoj Gori, osim malobrojnih Srba članova DPS-a, javno su tretirani kao državni neprijatelji. Ugrožen je naš identitet: nacija, vjera, crkva, jezik, pismo, istorija, kultura, tradicija itd. Broj zaposlenih Srba u državnoj upravi je na nivou statističke greške. Čak je i ombudsman to javno priznao i potkrijepio podacima koji dokazuju da je u Crnoj Gori na djelu najcrnja diskriminacija prema srpskom narodu.

SPC je progonjena, srušena je crkva na Svetom Stefanu, godinama prijete rušenjem crkvi na Rumiji, progone sveštenike i monahe iz Crne Gore, priznaju da svešteniku Veliboru Džomiću piše u kartonu, koji ANB (bivša UDB-a) vodi protiv njega, da je državni neprijatelj. Vlast je napravila pravi cirkus oko tzv. crnogorskog jezika koji je nastao krađom srpskog jezika, umetanjem dva arhaična slova (koja koristi samo Ranko Krivokapić, predsjednik skupštine CG), ukidanjem padeža i uvođenjem pravila da nema gramatičkih pravila. I takvu nakazu, koju lingvistika ne priznaje, a za koju se na popisu 2003. godine izjasnilo da govori svega 22 odsto stanovništva, vlast je na silu unijela u Ustav i četiri godine potom prisiljavala građane na popisu da prihvate to kao svoj jezik.

A srpski jezik (koji po popisu iz 2003. govori 63,5 odsto stanovnika) po Ustavu je jezik nižeg reda od pomenutog „crnogorskog jezika“ i u rangu je manjinskih jezika – albanskog, bošnjačkog i hrvatskog. Popisi 2003. i 2011. godine su falsifikovani na štetu srpskog naroda i onih koji govore srpskim jezikom. To tvrdim javno na osnovu popisnica koje su ostavljane u svakom domaćinstvu prilikom popisa 2011. godine. Vlast je tada ‘’velikodušno dozvolila’’ da ima 29 odsto Srba i da 43 odsto govori srpski jezik. Ovo je samo mali segment sumorne stvarnosti u kojoj žive Srbi u Crnoj Gori. Ako to nije diskriminacija, onda ona ne postoji. Po Jovanoviću, Napredni klub je nazadna, ekstremno desničarska, nacionalistička organizacija samo zato što prati odnos svih novih država na Balkanu prema srpskom narodu i što objavljuje redovne godišnje izvještaje o tome. Što je odnos tamošnjih režima prema Srbima loš, a pogotovo u Hrvatskoj i Crnoj Gori, Jovanović krivi one koji objektivno pišu o diskriminaciji. Jovanović smatra da je nazadno pominjati obespravljeni položaj Srba u novokomponovanim državama Balkana i zahtijevati popravljanje stanja

Koliko Jovanović zaista ne zna ko u Crnoj Gori odlučuje kojim se jezikom zvanično govori, pokazuje njegova biser izjava da u Crnoj Gori, kao građanskoj državi, građani odlučuju kojim se jezikom govori kao zvaničnim. Skupština Crne Gore odlučila je 2007. godine da u Ustav unese odredbu da je jezik kojim govori samo 22 odsto stanovništva zvanični jezik u državi!?

Već pune dvije sedmice Crnu Goru pogađa žestoka politička kriza zbog otvorene, brutalne izborne krađe na predsjedničkim izborima. Jovanovićev neutemeljen nastup vidim kao nipodaštavanje svih građana Crne Gore, jer su Miodraga Lekića glasali i Srbi i Crnogorci, ali i Albanci, Muslimani, Bošnjaci, Hrvati, Romi i drugi, tako da nijesu samo Srbima falsifikovani i pokradeni izbori. Ovakvo političko djelovanje malobrojnih nacionalnih Crnogoraca, pristalica Đukanovićevog režima u Srbiji, vidim kao pokušaj da kriza iz Crne Gore bude izvezena u Srbiju, da borba za ljudska i građanska prava, koju ovdje vodimo, bude uprljana šovinizmom malobrojne grupe terazijskih i banovinskih Crnogoraca.

Autor je predsednik Srpskog prosvetnog društva Bar i predsednik Kluba odbornika Nove srpske demokratije u SO Bar