Više razumevanja za najstarije penzionere

Međutim, razlozi za razmišljanje na ovu tematiku leže pre svega u polazištima, nažalost, iznuđenih promena u penzijama, s obzirom na tekući deficit državnog budžeta. Koliko može da se pozdravi skalarni pristup smanjenju penzija (tj. prema visini penzijskih primanja), toliko me je kao lekara socijalno-medicinske provenijencije iznenadila izvesna „jednostranost“ iz perioda donošenja odgovarajućih odluka nadležnih organa. Naime, smatram da ima više osnova za diferencijaciju populacije penzionera.

Svakako, sa finansijsko-materijalne tačke gledišta je razlika u iznosu mesečnog primanja. (smatram da je odnos između najniže i najviše penzije preterano veliki ne samo u odnosu na aktuelno stanje u penzionom fondu). Populacija penzionera je heterogena i po drugim osnovama, a posebno po mediko-demografskim svojstvima. Ovde naročito imam u vidu starosnu pripadnost, te značajne razlike u brojnosti pojedinih grupa, posebno grupacije penzionera koji pripadaju životnom dobu 9 (devete) i 10 (desete) decenije života.

To su slojevi stanovništva koji su pretrpeli sve nedaće počev od Drugog svetskog rata, okupacije, izbeglištva, oskudice posleratnog perioda (obnove), te u najosetljivijim godinama niz nepovoljnih okolnosti poslednjih decenija prošlog veka. Kao neko ko se bavio praćenjem i proučavanjem zdravstvenog stanja, imam u vidu složenost zdravstvene situacije ovih grupacija. Barem iz medija nije se moglo primetiti da su ovi momenti uopšte uzimani u obzir kako pri predlaganju promena penzija, tako ni u donošenju odluke. Ne mogu da prihvatim kao nekadašnji stipendista Svetske zdravstvene organizacije (predstavnik socijalno-medicinske profesije iz ondašnje Jugoslavije) na poslediplomskom usavršavanju u Regionalnom centru za Evropu pri Institutu za usavršavanje lekara u Moskvi (1965/66) da izneti moment nije spomenut u diskusijama narodnih poslanika! Razumem kao građanin republike Srbije zabrinutost aktuelnim finansijskim stanjem, ali postoji i druga strana medalje, koju ni oni iz socijalne i medicinske profesije nisu primećivali! (Tu su i dva ministarstva – za socijalnu politiku i za zdravstvenu zaštitu).

Polazeći od iznetog mediko-demografskog gledišta, kao objektivne temeljne karakteristike populacije penzionera, kao i od opšteg, posebno individualnog zdravstvenog stanja ovog dela našeg stanovništva, ovde se pledira za diferencirani pristup u penzionoj politici prema onima iz 9. i 10. decenije života. Imajući u vidu očekivanu dužinu života, vraćanje penzije na pređašnji nivo, te najavljeno povećanje ukoliko bi bilo orijentisano ka navedenoj penzionerskoj populaciji pored komponente humanosti, prestavljalo bi i ne samo akt razumevanja za aktuelni doprinos no i pravičan odgovor na ispoljenu građansku solidarnost najstarijih stanovnika Republike Srbije.

Autor je primarijus socijalne medicine u penziji