Turistički centar severnog Kipra

Ovaj grad na severnoj obali Kipra pleni po istorijskim mestima, pre svega luci, kirenijskom dvorcu i manastiru (ili onome što je od istog ostalo). „Opkoljen“ stenovitim brdima, koja mu daj čar prelepe uvale, ako se tako može opisati, a da ne ispadne ironično. Nekako je skockan. Donji deo grada, onaj uz obalu, pršti od kafića, hotela, restorana… Noćni život odličan, za svakoga po nešto. Kao i većina primorskih mesta, i Girn ima šetalište na kamenoj plaži. Ima tu mirnoću koja vam treba ako ste za „off“ od svega.

Ipak, meni je bila gužva sad u novembru, nekih 25, možda više stepeni, malo oblačno… Gužva, jer je baš taj dan turska avijacija izvodila akrobacije po kiparskom nebu, a sve povodom obeležavanja njihovog nacionalnog dana. Opet ponavljam, osim Turske, niko nije priznao TRNC. Građani oduševljeni, neki i u transu, a neki su pustili i dron na koji je bila zakačena kamera. Umesto te kamere, falila mu je jedna zastava, dobacuju kolege novinari iz BiH i Kosova. Za ljubitelje vojnih aviona bio je to fenomenalan doživljaj, za one druge, poput mene, baš i ne, em me sve to podseća na rat, em zujanje u ušima prilično traje.

Smatra se da je Kirenija – malo Girn, malo Kirenija da budem politički korektna – naseljena posle Trojanskog rata. Otomansko carstvo preuzelo je grad 1571. godine. Pod britanskom kontrolom, mnogi turski Kiprani su prebegli u Anatoliju, pa su grčki Kiprani bili većina. Međutim, posle turske invazije iz 1974. godine, pa tako i sada, većinsko stanovništvo je turskog porekla.

Girn je veliki kulturni i ekonomski centar, a glavni turistički na severnom Kipru. Ima brojne umetničke festivale, a tu je i univerzitet sa oko 14.000 studenata. Kirenijski dvorac nalazi se na istočnom delu stare luke, možda i najpopularnije mesto za turiste. Datira iz vizantijskog perioda, spektakularan je, veliki, pogotovo je ekstra doživljaj uz noćna svetla.

Manastir mira u selu Belape (Bellapais) je za mene, ipak, bio vrhunac obilaska severnog Kipra. Možda zato što je padalo veče, što se manastir, odnosno njegove zidine nalaze u brdima iznad grada, što je zdanje veliko, što je pogled na more neopisiv, što je mirno i što miriše na leto iako je novembar. Glavni deo manastira sagrađen je u 13. veku, ostatak vek ranije. Tu je i starogrčka pravoslavna crkva. Sada, unutar zidina ima restoran. Uz zalazak sunca, bilo je neviđeno romantično. Hrana fenomenalna, čak i za nas vegeterijance. Povrće, tipa šargarepe i krastavac potopljeni u sok od limuna kao predjelo. Zanimljiva kombinacija. Meni napravljen od drveta, stolovi i stolice od gvožđa, uglavnom. Od plaže do manastira se stiže za najviše petnaestak minuta ako nije gužva.

Osim luke, dvorca i manastira, izvan grada postoje još neka mesta za obilazak, na primer, nekoliko dvoraca za koje se smatra da su ih sagradili Vizantinci. Ali tamo ću ići nekom drugom prilikom, jer me je preduhitrio prijem kod predsednika TRNC.