Povodom dolaska Vladimira Putina u Beograd na vojni defile, Danas pokreće debatu o reafirmaciji partizanskog pokreta Josipa Broza Tita. Naše sagovornike pitali smo da li je Putinova poseta doprinos reafirmaciji partizana. Zatim da li se dogodio preokret u zvaničnoj politici rehabilitacije četnika. I konačno, kako vide odnos političkih stranaka prema ovoj temi – koliko se tokom godina vlasti SPS, DSS i DS iskreno odnosile prema rehabilitaciji četnika, a koliko se iskreno danas SNS odnosi prema partizanskoj tradiciji.
„Svakako, partizanski pokret bio je saveznik Crvene armije i dao svoj doprinos oslobođenju zemlje, takve stvari ne treba gurati pod tepih, naročito ne treba zaboraviti sve one sovjetske vojnike koji su dali živote za slobodu Jugoslavije. Ali treba biti oprezan u toj ‘reafirmaciji’, jer nisu isto partizanski heroji poginuli u borbi protiv nacista i komesari i aparatčiki koji su preživeli rat da bi posle njega organizovali masovna ubistva i kreirali konc-logore poput Golog otoka. Rečju, nisu isto Ratko Pavlović i Edvad Kardelj ili Ivo Lola Ribar i Stevo Krajačić. Treba odeliti heroje antifašističke borbe od profitera antifašističke borbe“, kaže za Danas pisac Dejan Stojiljković, odgovarajući na pitanje da li je Putinova poseta i prisustvo na paradi doprinos reafirmaciji partizana.
Upitan da li to znači neki preokret u dvodecenijskoj zvaničnoj politici rehabilitacije četnika, on ističe da je četnički pokret u početku bio gerilska vojska.
„Nazovimo stvari pravim imenom, četnički pokret u početku nije bio ideološki, već se radi o gerilskoj vojsci, legitimnom nasledniku Jugoslovenske vojske koja je poražena u Aprilskom ratu. Takođe ne treba smetnuti sa uma činjenicu da su partizani i četnici u početku zajedno nastupali protiv okupatora. U vojnom muzeju na Kalemegdanu imate izloženu nemačku poternicu za Dražom gde mu se kao jedan od ‘zločina’ navodi ‘saradnja sa partizanskim banditima’. Istorijska je činjenica da smo imali dva pokreta otpora u Drugom svetskom ratu, koji su, nažalost, bili zavađeni, ali to ne znači da danas treba da se stidimo jednog ili drugog“, ističe Stojiljković.
Na pitanje koliko su se tokom godina na vlasti SPS, DSS i DS iskreno odnosile prema rehabilitaciji četnika, a koliko se iskreno danas SNS odnosi prema partizanskoj tradiciji, on ističe da je DOS-ova vlast promenila imena ulica koje su bile nazvane po ruskim generalima.
„Zar DOS-ova vlast nije bila upravo ona koja je pokrenula inicijativu da se promene imena ulica koje su nosile imena ruskih generala – oslobodilaca Beograda? Hajmo još malo u nazad, pa se podsetimo da petokraku sa gradske skupštine nisu skinuli ni Koštunica ni Šešelj, nego Zoran Đinđić. Sve to nam govori da tu nema ni iskrenosti ni zdravorazumskog nastupanja, već je sve stvar aktuelnog trenutka. Kad nam trebaju pare od dijaspore, daj Dražu, kad nam treba ruski gas, daj partizane. Mislim da je najpošteniji način razmišljanja sledeći: uopšte nije važno šta je neko nosio na kapi – kokardu, petokraku ili maslačak – sve dok se borio protiv nacista. Naročito ako je u toj borbi dao svoj život. Za mene lično, najveći naši heroji Drugog svetskog rata su piloti 6. lovačkog puka Vazduhoplovstva kraljevine Jugoslavije koji su viteški branili glavni grad od Geringovih letećih terorista 6. aprila 1941. Ti ljudi nisu pripadali nijednom ideološkom pokretu, nisu bili ni za Tita, ni za Dražu, samo su radili svoj posao. Hoće li se njih neko setiti prilikom ove parade? Valjalo bi“, zaključuje pisac.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na Twitter nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
