Aleksandar Makedonski umro od otrovne bakterije

Mada je reka Stiks poznata kao mitski ulaz u podzemni svet, veruje se da je u antičko doba zbilja postojala na mestu današnjeg izvora Mavroneri (Crna voda). Stari Grci smatrali su da su njene vode tako otrovne da mogu „rastopiti“ bilo koji brod, osim onih građenih od konjskih kopita.

Aleksandar Makedonski, kome je pošlo za rukom da tokom trinaestogodišnje vladavine porazi sve protivnike, kazao je generalima okupljenim oko njegove samrtne postelje da će imperiju ostaviti „najjačem“ od njih, a predvideo je i mračnu budućnost svome carstvu. Ubrzo se ispostavilo da je umirući vladar bio u pravu, imajući u vidu činjenicu da su se vojskovođe sukobile i rasparčale imperiju, a Aleksandrov sin, Aleksandar IV, ubijen je još kao dete.

Pored nedoumica oko smrti vladara koga danas svojataju i Grci i Makedonci, misteriju predstavlja i njegova seksualnost. Većina istoričara tvrdi da je Aleksandar Makedonski bio biseksualac, dok pojedini smatraju da je radije provodio vreme sa pripadnicima muškog pola, budući da je u to vreme ljubav prema muškarcima smatrana odrazom vojničke kulture i divljenja prema „muškoj estetici“. Takođe, poznato je da je Aleksandrov tutor bio filozof Aristotel, koji je zagovarao takve vrednosti.

Istoričari navode da je prva velika ljubav slavnog osvajača bio njegov drug iz detinjstva Hefest, mladić koji je do svoje smrti, 324. godine pre nove ere, igrao značajnu ulogu u javnom životu i vojsci i bio odan Aleksandru. Legenda kaže da je lepotom „porazio“ vladara, poznatog po atletskom telu i prijatnom mirisu, tako da je persijska kraljica mislila da je Hefest zapravo Aleksandar i poklonila mu se. Mada je imao brojne ljubavnice i ženio se dva puta (baktrijskom princezom Roksanom i Statirom, kćerkom Darija Trećeg), helenski vladar doživljavao je svog ljubavnika kao Patrokla, najodanijeg prijatelja junaka Ahila.

Prema antičkom običaju, Aleksandar je u pohodu na Persiju zastao kod ruševina Troje i nag trčao oko Ahilovog groba, naglašavajući da je „imao sreću da tokom života stekne Hefesta, lojalnog poput Patrokla“. Hefestova smrt predstavljala je težak udarac za Aleksandra, koji je satima neutešno ležao pored mrtvog prijatelja, proglasio javnu žalost i organizovao pompezne pogrebne rituale. Telo pokojnika balsamovano je i odneto u Vavilon, gde je kremirano.

U senci odnosa sa Hefestom ostala je Aleksandrova veza sa persijskim evnuhom Bagoasom, koji je u istorijskim izvorima opisan kao čovek u cvetu mladosti, obdaren izuzetnom lepotom i intelektom. Plutarh navodi da je vladar bio opčinjen Bagoasom, koji je dobio na dar palatu, i da se nije ustručavao da na javnim mestima poljubi svog ljubavnika, što je običan narod pozdravljao aplauzima.