Program "Kad bi zgrade pričale"

Beogradsko izdanje baviće se pitanjima uspostavljanja odnosa prema javno-privatnom prostoru kakav je kompleks zgrada na Novom Beogradu – Belvil.

Kroz seriju radionica o praksi imenovanja u urbanom prostoru, socijalnoj koreografiji i sekundarnoj arhitekturi, kao i izvođenjem zvučnih „znakova” i performativno izvođenje poezije, doživljaj kompleksnosti prostora i njenih dinamika će se artikulisati na vizuelnom, telesnom i zvučnom nivou. Nakon radionica, koje se održavaju od danas, program će obuhvatiti i javni program takođe u prostoru Belvila.

Prva radionica je dr Mariele Cvetić, umetnice, profesorke na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu, na temu Zašto Belville nije belleville? Radionica se bavi istraživanjem prakse imenovanja u urbanom prostoru i urbanog prostora na primerima naziva kuća i ulica u naselju. Ispituje se politika i istorija imenovanja kuća, značenje imena (nomen est omen), posebno značenje u lokalnom kontekstu za stanovnike naselja (imena kuća: Ruža, Lala, Krin, Jorgovan, Zumbul, Ciklama, Šeboj, Đurđevak, Suncokret Mimoza, LJubičica, Maslačak, Neven i Iris i ulica: Jurija Gagarina i Đorđa Stanojevića, Bulevar Crvene armije i Antifašističke borbe). Radionica će se održati u prostoru Belvila, na otvorenom i zatvorenom prostoru, 25. i 26. marta u periodu od 12 do17 časova.

Naredna radionica sa Marijanom Cvetković biće održana 1. i 2. aprila. Marijana Cvetković je menadžer u kulturi, predavač na Univerzitetu umetnosti u Beogradu, vodi Stanicu–servis za savremeni ples, a dobrodošli su svi zainteresovani, srednjoškolci, studenti arhitekture, umetničkih fakulteta, društvenih nauka, stanovnici Belvila.

Radionice Branislava Nikolića, na temu Sekundarne arhitekture, najavljene za 4. i 5. maj, obuhvatiće rad sa pronađenim, odbačenim materijalima, njihovo kreativno prekomponovanje i preoblikovanje za nove namene.

„Kada bi zgrade pričale” jeste saradnički program koji rastvara delikatne, unutrašnje tragove brisanja ili nagle izgradnje kolektivnih lokalnih istorija, uzimajući kao primere konkretne gradske prostore – zgrade i njihovo okruženje – koji su (bili) mesto određenja jednog grada ili njegovog dela.

Program koji se razvija u Skoplju, Beogradu i Zagrebu radi u pravcu promišljanja promene shvatanja i gledanja, mišljenja i delanja u odnosu na istorijske, arhitektonske, političke i umetničke reference određenih gradskih čvorišta, navode organizatori.

Sve radionice su besplatne i mogu da se pohađaju nezavisno jedna od druge.
Projekat „Kad bi zgrade pričale” podržan je od strane Balkanskog fonda za umetnost i kulturu (BAC). BAC je podržan od strane Švajcarske vlade kroz Švajcarsku agenciju za razvoj i saradnju (SDC) i Evropsku kulturnu fondaciju (ECF).