Banatsko Aranđelovo: Doživeti i čuti tišinu

Da se od davnina znalo za nas to je upisano. Spominje se još kao Lavovo davne 1030. godine. Pronađene su zidine nekog manastira i groblje iz tog perioda, malo severnije od današnjeg. Da bi se po dištriktu Marije Terzije 1750. godine isušivale močvare, kopali kanali i počelo sa preseljenjem, upisuje stanovništvo i ušore kuće, izgradi lepa crkva brvnara. Slava je bila zimska 21. novembar Sv. Aranđel, i danas je drže starosedeoci. Da se dobije prezime po imenu pretka. Kuće su zidane od zemlje i pokrivane trskom. Na svakoj kući je dominirao trščani krov i veliki dimnjak. U kućama se nalazila zidana od čerpića peć koja se “kadila“ sa kukurozovinom, a leti se na dimnjaku nastanjivale rode. I tako iz godine u godinu se mesto širilo da bi 1890. godine izgradili velelepnu crkvu jer je ona postala mala. Posvetili je usred leta 26. jula Arhangelu Gavrilu. Slavimo i dan-danas kao seosku slavu. Mi stanujemo u istoj ulici. Manifestacije koje se dešavaju toku godine su veoma interesantne; kao “lov na lisicu“ u zimskom periodu,“korinđanje“ dece to je uoči Božića na sam Badnji dan. Onda imamo jedno udruženje “Sećanje na nekog“ čiji sam osnivač . Udruženje pokriva svu opštu kulturu i dosta tih manifestacija… Likovnu koloniju za decu u julu mesecu… Osnovali smo malu seosku biblioteku u kojoj se nalaze preko 8.000 naslova. A održavamo i promocije knjiga i radujemo se svakom autoru koji nas poseti. A otvaramo ovogodišnju sezonu sa promocijom 18. 03. 2017. g. autorke Lidije Ćirić romanom “Rekvijem za jedan dan“ i poezijom “Kabanica za suze“ da bih istakla i autora gosta istog termina Milorada Miše Novakovića sa dve vrlo posebne knjige “Dikan bre“ i “ Glamočko gluvo“. U susret proleću i lepom vremenu lepo je živeti u Banatskom Aranđelovu… doživeti i čuti tišinu, klepet roda koje se i dan-danas nastane na stare najerene dimnjake, raduju se suncu… ponekad u nekom bagrenjaru ili zovinjaku poji po koji slavuj. Sve u skladu sa ljudima i prirodom.