Osuđeni zahtevaju oslobađajuće presude ili novo suđenje

Nekadašnji načelnik DB Srbije Radomir Marković i bivši pripadnik JSO Nenad Ilić, osuđeni za pomaganje i učešće u ubistvu bivšeg predsednika Srbije Ivana Stambolića i atentat na predsednika SPO Vuka Draškovića, zatražili su juče na sednici Velikog veća Vrhovnog suda Srbije oslobađajuće presude ili ukidanje presude i novo suđenje.
Isti zahtev Velikom veću uputili su u svojim žalbama i bivši pripadnik JSO Leonid Milivojević i nekadašnji zamenik načelnika Bezbednosno-informativne agencije Milorad Bracanović.
U zahtevu branilaca Radomira Markovića, koji je pročitala predsedavajući sudija Milena Inić Drecun, navodi se da se i presuda Specijalnog suda i potvrđujuća presuda Vrhovnog suda zasnivaju na iskazima svedoka saradnika Nenada Šarea, Leonida Milivojevića, Duška Maričića i Milorada Bracanovića, koji su, prema stavu odbrane, uzeti nezakonito tokom vanrednog stanja 2003. i u pretkrivičnom postupku, pa zbog toga nisu mogle da budu korišćene kao dokaz, i na tome nije mogla da bude zasnovana presuda. Prema stavu Markovićeve odbrane, izjave koje su uzete od bivšeg načelnika DB, a u kojima tereti i sebe i druge, uzete su uz obećanje statusa svedoka saradnika, prevarom, pretnjom i prinudom. Radomir Marković je rekao da je tadašnji specijalni tužilac Jovan Prijić tražio od njega da potpiše lažni izjavu u kojoj tereti Slobodana Miloševića i da je Prijić prenosio pretnje tada vladajuće Demokratske opozicije Srbije Markovićevoj porodici ako ne potpiše izjavu.
U presudi Specijalnog suda navodi se da je Milošević dao nalog da se likvidiraju Stambolić i Drašković kao njegovi politički protivnici.
U zahtevu za preispitivanje zakonitosti, koji je podnela Ilićev advokat Zora Dobričanin Nikodinović, navodi se da je Iliću u policiji tokom akcije Sablja obećan status svedoka saradnika i da je uz pretnju, prinudu i lažno obećanje tadašnjeg specijalnog tužioca Jovana Prijića pristao da lažno svedoči, pa se taj iskaz ne može uzeti kao validan. Branioci Leonida Milivojevića u svom zahtevu ističu da prilikom odmeravanja kazne nije korišćen blaži zakon i da je u vreme izvršenja krivičnog dela najviša propisana kazna bila 15, a ne 40 godina zatvora, kako tvrdi Vrhovni sud.
Pravo na žalbu u trećem stepenu imali su osuđeni Milorad Ulemek Legija i Branko Berček, jer im je izrečena kazna od po 40 godina zatvora, dok su osuđeni na niže kazne mogli da ulože vanredni pravni lek.
Ivan Stambolić otet je i ubijen 25. avgusta 2000. na Fruškoj gori, dok je atentat na Vuka Draškovića pokušan u Budvi 15. juna 2000. Za ubistvo Stambolića osuđeni su i pripadnici rasformirane JSO Nenad Bujošević na 35 godina, Leonid Milivojević i Dušan Maričić na po 30 godina i Nenad Ilić na 15 godina zatvora. Bivši načelnik DB Radomir Marković osuđen je na 15 godina zatvora, a nekadašnji zamenik načelnika BIA Milorad Bracanović na dve godine zbog neprijavljivanja učinioca krivičnog dela.
Veće Vrhovnog suda odlučiće kasnije, na nejavnom delu, o vanrednim pravnim lekovima i žalbama.