Danas opasan po život

Postavlja se pitanje čemu iznošenje poluinformacija, nedorečenih i višesmislenih poruka, čija se konfuznost i izostanak saopštavanja punog značenja objašnjava činjenicom da je istraga u toku, pa je nemoguće izneti potpuna i konačna saznanja. Ne čini li se neophodnim sprovesti i okončati istragu u tišini kako, trebalo bi, i priliči ozbiljnosti situacije, umesto da se građanima naznačavaju pojedini segmenti koji potom raspaljuju maštu različitih centara moći u smeru zaštite njihovih interesa, koji nemaju dodirnih tačaka sa javnim? Šta se tim nagoveštajima želi postići? Kakvo mišljenje građana se priželjkuje o celom slučaju i zbog čega je to od tolike važnosti da se, usled kontradiktornih i nepotpunih informacija, rizikuje banalizacija, ismevanje, ili preobličavanje celog slučaja?

Kada državni zvaničnici za potencijalnu metu atentatora, osim premijera, javno označe i njegovog brata, što potom očekivano uzrokuje pitanja o tome ko je on, čime se bavi, šta čini njegov politički i društveni identitet, izuzev činjenice da je brat predsednika Vlade, pogotovo jer je reč o čoveku o kojem javnost zna vrlo malo ili gotovo ništa, i pored toga što obavlja ili je obavljao javne poslove, mediji koji zvanično podržavaju premijera Srbije i zasnivaju celokupan uređivački koncept na odbrani i napadima u korist politike Aleksandra Vučića koriste to pitanje da bi stvorili neistinitu sliku o tome da u Srbiji postoji medijska hajka na premijera čiji bi krajnji rezultat trebalo da bude njegovo ubistvo. Tako je tekst, čiji je jedan od autora autor ovih redova, osvanuo na Pinku i u Informeru kao poziv na ubistvo ili pokušaj opravdanja eventualnog ubistva premijera države, odnosno kriminalizacija premijerovog brata. Ostavljajući po strani činjenicu da u navedenom tekstu nema nijedne nove informacije, saznanja ili slobodnih zaključaka o tome kakva je javna uloga brata premijera, osim onih koji su se pojavljivali u medijima, i to onim koji se ne ističu u kritičkom odnosu prema politici vlade odnosno njenog predsednika, nameće se pitanje zbog čega je bavljenje temom o tome ko je Andrej Vučić, kada se pojavljuje u fokusu javnosti kao moguća meta atentata – automatski njegova kriminalizacija? Autori teksta, koji je okačio glavu glodura Danasa na ekrane najgledanije televizije i najtiražnije novine kao metu slobodnih strelaca potencijalno razbesnelih građana, ni jednom jedinom rečju nisu tvrdili da je javni angažman brata premijera povezan sa kriminalom. Zbog čega oni koji se protive i samom postavljanju tog pitanja, dostupne i proverene činjenice o ulozi brata premijera u javnom životu tumače kao kriminalne.

Ali, to, naravno, u navedenom kontekstu nije ni važno. Bitno je, sudeći prema interpretaciji teksta u provladinim medijima, pronaći metu za stvaranje privida o tome da postoji medijska hajka protiv premijera, identična onoj najstrašnijoj u istoriji Srbije, koja je prethodila ubistvu Zorana Đinđića. Ono što, međutim, plaši jeste da to rade upravo nosioci medijske hajke na Đinđića, poput urednika Informera, koji je uoči ubistva premijera bio zamenik glavnog urednika Nacionala, lista koji je tokom akcije Sablja zabranjen, zajedno sa Identitetom, za koji je utvrđeno da je bio direktno finansiran od strane „zemunskog klana“. Takođe, plaši i to što su se u javnosti kao kredibilni sagovornici o povlačenju paralele između aktuelnih i prilika koje su odredile vreme pripreme atentata na Đinđića, na najgledanijim medijima i u visokotiražnim novinama, čija je uređivačka politika zasnovana na neskriveno podržavalačkom uređivačkom konceptu prema politici premijera, predstavljene ličnosti poput Milorada Bracanovića, Legijinog bliskog saradnika čija uloga u pripremama atentata na Đinđića nikada do kraja nije ispitana, ili, recimo, Željka Cvijanovića, jednog od novinara koji je, takođe, vodio opsesivnu kampanju protiv ubijenog premijera.

Na kraju njihove priče, kao motiv za poziv na ubistvo premijera navodi se nezadovoljstvo Danasa, odnosno njegovih evropskih i američkih finansijera, zbog toga što on neće da prizna Kosovo ili uvede sankcije Rusiji. Zaista… Šta će Vučiću „pomoć“ ovakvih „prijatelja“, šta želi da postigne? I oseća li se zaista bezbedno u njihovom društvu, dok mu je „društvo“ Danasa životna pretnja?