Ajzenhut prvi put u zavičaju

U Gradskom muzeju u Subotici otvorena je izložba slika Ferenca Ajzenhuta, slikara devetnaestog veka, poreklom vojvođanskog Nemca, kod nas inače poznatog kao slikara čuvene „Senćanske bitke“. Izložba je upriličena povodom 150. godišnjice rođenja ovog umetnika, a nakon Subotice biće postavljena i u Novom Sadu i Somboru. Izložba je praktično pripremana dve godine, s obzirom da su njegova kapitalna dela koje se nalaze u Galeriji Matice srpske u Novom Sadu i subotičkom Gradskom muzeju, zahtevala određenu restauraciju. Tom zadatku uspešno je odgovorila subotička restauratorka Žužana Pap Korhec uz pomoć Danijele Korilije Crkvenjakov, što je omogućilo da dosta Ajzehutovih slika bude izloženo u punom sjaju. Ova postavka međutim sadrži i dela iz Mađarske nacionalne galerije u Budimpešti, te je Ajzenhutov stvaralački opus u dobroj meri reprezentativno predstavljen.
Ajzenhut je rođen u Bačkoj Palanci, ali je stvarao uglavnom u Budimpešti i Minhenu. Njegovo se slikarstvo bavi egzotičnim, orijentalnim predelima i temama koja su zapadnom čoveku u to vreme uglavnom nepoznate – nepoznati predeli, živopisne nošnje, orijentalne lepotice. Jedna od najpoznatijih slika sa tom tematikom je svakako „Narodno veselje na Kavkazu“, nastala 1900. godine. No, sa druge strane, ovakvo slikarstvo je tesno povezano sa moralnim načelima buržoazije i idejama koje propagiraju monarhističku državu, kao i socijalne vrednosti takvog društva. Jedan od ciljeva tog slikarstva bilo je buđenje patriotizma, ali i namera da realističkim i majstorskim slikanjem izuzetnih događaja i tema pruži estetsko uživanje. Poznato kao pompijerizam, takvo slikarstvo je u eri znatno pre pojave filmske umetnosti svojom savršenom tehnikom i spektakularnim temama zaista izazivalo divljenje.
Iako je kasnije sa pojavom drugih slikarskih pravac i trendova ono osporavano, slike Ferenca Ajzenhuta danas jesu autentično svedočanstvo jedne epohe, ali bez sumnje i dokaz izuzetnog jednog školovanog slikara.