Antologijski poljubac

Specijalno za Danas
Jubilarni, 60. filmski festival u Kanu preksinoć je zvanično otvoren kratkom i elegantnom ceremonijom, koju je vodila glumica Dijana Kriger, u prisustvu žirija ovogodišnje smotre i ekipe filma „My Bluberry Nights“, kojima je ujedno pripala i čast da se prvi popnu čuvenim stepenicama palate. Pored njih, bila je tu još gomila zvezda – od Dejvida Linča i Žilijet Binoš, preko Gong Li i Luka Besona, do Andi Mekdauel i Liz Harli… kao i ogroman broj zvanica. Festival su otvorenim zvanično proglasili portugalski reditelj Manoel de Oliveira, koji je počeo da snima još u doba nemog filma, i kineska princeza i glumica Šu Ći.
Odmah nakon svečanog otvaranja, startovala je trka za ovogodišnju Palmu – projekcijom filma „My Blueberry Nights“ Vonga Kar-vaija. Ovaj virtuoz iz Hong Konga, koji se krije iza tamnih naočara, elegantnih odela i tri kultna inicijala, jedan je od najslavnijih i najstarijih posetilaca Kana. Od svog prvog nastupa na Kroazeti 1989. godine sa filmom „As Tears Go By“, kineski sineasta nije prestao da se penje stepenicama uspeha. Godine 1977, sa svojim melo-gej filmom „Happy Together“, za koji dobija nagradu za režiju, on izbija na internacionalnu scenu, da bi 2000, fantazmagoričnim glamurom „In the mood for Love“ sve hipnotisao o otišao sa nagradom za interpretaciju (glavni junak – Toni Leung), ali ne i sa Palmom, što je verovatno jedna od najvećih nepravdi Kanskog festivala. Ali, uz pomoć „2046“, WKW postaje legenda. Taj film od njega pravi kanski mit. Jer, on je sineasta jedinstvenog stila i glamura. Vizuelni perfekcionista. Njegovi filmovi manje se oslanjaju na narativ i dijalog, a više na atmosferu i stil. Teme su mu melanholija, izgubljena ljubav, usamljenost. Valcer uspomena.
Sa „My Bluberry Nights“, Kar-vai ostaje dosledan sebi, s tim sto je ovo „sentimentalno putovanje“ snimao na engleskom jeziku i u SAD, od Njujorka do Nevade, prolazeći kroz Memfis. To je priča o jednoj devojci, koju igra pevačica Nora Džons, koja nakon bolnog razlaza sa svojim mladićem kreće na putovanje kroz Ameriku, ostavljajući iza sebe život pun uspomena, jedan san i jednog novog prijatelja (Džad Lou). Na tom putovanju, radeći kao servirka u raznim restoranima, ona sreće zanimljive ličnosti i stiče mnoga prijateljstva. Kroz njihove sudbine, ona otkriva šta znači prava usamljenost i praznina, duševni ponor i jad. Putovanje je to, i unutrašnje i geografsko, koje je konačno vodi ka otkrivanju same sebe. „My Bluberry Nights“ su, u stvari, refleksije o teško premostivoj distanci između nesrećne ljubavi i novog početka. „Nekada je fizička distanca između dvoje ljudi kratka a emocionalna se može meriti u kilometrima“, kaže WKW.