Od književne poetike do kulturne antropologije

Ideja o istraživanju stvaralačkih puteva i postignuća Kiša i Levija utemeljena je na opštepoznatim saznanjima o njihovom iskustvu traumatičnog susreta sa zlom nacizma koje su i jedan i drugi ugradili u svoj književni opus.

Glavni deo Kostićeve monografije usredsređen je, međutim, na analizu postupaka oblikovanja kojima se Levijevo i Kišovo pisanje na granici autobiografije i fikcije dinamički osmišljava i samodefiniše, kao i na istraživanje tema, odnosno toposa preobražaja.

U završnom, najdužem poglavlju, koji započinje presekom najvažnijih teorija koje su definisale odnos književne i antropološke misli, autor na osnovu istraživačkih rezultata iz prethodnih delova studije, s jedne strane, i Van Genepove koncepcije rituala prelaza i Tarnerove razrade pojma liminalnosti, s druge, skicira obrise Kišove i Levijeve antropologije.

U knjizi je, inače, značajan prostor posvećen i onom delu stvaralaštva italijanskog pisca koji izlazi iz okvira logorske literature: pripovetke pisane u duhu naučne fantastike i lukijanovske menipeje, priče o hemiji, proza na temu rada i dobro obavljenog posla itd.

Na kraju, treba napomenuti da je izdavanjem ove pregledne, jasne i ubedljivo napisane komparativne studije, namenjene jednako profesionalnim i „naivnim“ poklonicima visoke književnosti, Univerzitetska biblioteka „Svetozar Marković“ dala svoj doprinos prošlogodišnjem obeležavanju jubileja 100 godina od rođenja Prima Levija i 30 godina od smrti Danila Kiša.

Autor je sociolog kulture