Vetrovito proleće Ivana V. Lalića

Pesničko, esejističko i prevodilačko stvaralaštvo Ivana V. Lalića (1931-1996) pripada jednom od najvažnijih opusa u modernoj srpskoj književnosti. Sveukupnost tog dela razgranatog na pesničke knjige od knjige Vreme, vatre, vrtovi(1961) u kojoj je sveo račune sa prvih pet zbirki objavljenih od 1954. do 1961, potom Izabranih i novih pesama (1969) u kojima je prvi put objavio svoj ciklus o Vizantiji, preko Smetnji na vezama(1975), Strasne mere(1984), Pisma (1992) do zavetne knjige koja je obeležila našu poeziju devedesetih Četiri kanona(1996) Lalićeva poezija neprestano inspiriše nove, mlađe generacije pesnika, a u okviru kritičkih i naučnih istraživanja pruža aktuelna čitanja njegovih stihova. Tako je i 25. i 26. aprila održan naučni skup Postsimbolistička poetika Ivana V. Lalića u okviru projekta Poetika srpske poezija druge polovine 20. veka u Institutu za književnost i umetnost. Organizatori ovog skupa su bili rukovodilac projekta prof. dr Novica Petković i prof. dr Aleksandar Jovanović, priređivač Lalićević Dela i vrstan poznavalac poetike ovog pesnika. Iako je skup održan samo pet godina posle naučnog skupa u SANU, kada je i objavljena Spomenica Ivana V. Lalića, pokazalo se da Lalićeva poezija i esejistika pružaju stalno mogućnosti za nova generacijski i teorijsko-metodološki različita čitanja. Na skupu je izloženo dvadeset radova. Posle uvodnih napomena o Lalićevoj poetici Aleksandra Jovanovića, usledila su predavanja prof. dr Jovana Delića o Lalićevom dijalogu sa savremenom srpskom poezijom, inovativan rad prof. dr Aleksandra Petrova o ciklusima u Lalićevoj poeziji i važan doprinos prof. dr Bojane Stojanović-Pantović o problemu narativnosti kod Lalića.
U nadahnutom izlaganju prof. dr Vlade Petrića sa Harvardskog univerziteta prisutni su mogli da čuju prisećanja jednog od Lalićevih prijatelja sa kojim ga vezuje poseta SAD, grobu Emili Dikinson i motivima za prevođenje ove velike američke pesnikinje.