Gljivične infekcije

Na osnovu morfologije gljive se javljaju u vidu kvasnica ili u vidu plesni. Postoje i tzv. bifazne gljive koje imaju dve faze rasta: u prirodi i na nižim temperaturama (26 stepeni C) se javljaju u vidu plesni, a u organizmu čoveka ili na višim temperaturama (37 stepeni C) se javljaju u vidu kvasnica. Bifazne gljive su striktno patogene. U zavisnosti od lokalizacije patološkog procesa gljivične infekcije se mogu podeliti na: površne ili superficijalne i sistemske ili invazivne.

Površne se dobijaju najčešće iz spoljašnje sredine, prenose se sa čoveka na čoveka, kao i sa životinje na čoveka i zahvataju najpovršnije slojeve epidermisa izazivajući destrukciju keratina kože, dlaka i noktiju. Najčešći izazivači su: dermatofiti i Candida spp. Dermatofiti su uzročnici dermatomikoza tj. infekcija stopala (atletsko stopalo), infekcija kože (ringworm ili tinea corporis), infekcija noktiju (onihomikoze). Candida vrste izazivaju: infekcije usta (oralna kandidijaza), ženskih genitalija (vulvovaginitis), infekcije kože. Inače, C. albicans se može naći kao normalan stanovnik na koži, u ždrelu, stolici, vulvovaginalnom predelu, gde je obično prisutna u manjem procentu i sa drugom normalnom mikrobiološkom florom. Lečenje površnih infekcija podrazumeva topikalnu primenu antifungalnih masti ili sistemsku terapiju.

Sistemske gljivične infekcije zahvataju dublja tkiva i organe i najčešće se javljaju kod osoba sa oštećenim imunim sistemom. Ređe se javljaju nego površne gljivične infekcije. Imaju širok spektar simptoma od blagih respiratornih infekcija do fatalnih diseminovanih infekcija. Kada se otkriju, lečenje je veoma teško i komplikovano. Odlikuje ih visok morbiditet i mortalitet. Njihova pojava je u porastu. Faktori rizika za razvoj invazivnih gljivičnih infekcija: upotreba lekova koji suprimiraju imuni sistem: citostatici, imunosupresivi, kortikosteroidi, prisutnost oboljenja: HIV/AIDS, dijabetes, bubrežna insuficijencija, limfomi, leukemije, transplantacija organa ili matičnih ćelija, zatim: traume, opekotine, invazivne medicinske procedure, infekcije u trbuhu, antibiotska terapija. Dijagnoza oboljenja se postavlja na osnovu anamneze, fizikalnog pregleda, radioloških, laboratorijskih testova. Od laboratorijskih testova se koristi detekcija patogena u uzorcima, izolacija i identifikacija kultura i serološki testovi.