Na putu koji vodi od Požarevca ka Velikom Gradištu, u ataru sela Kurjače, nalazi se srednjevekovni manastir Nimnik, podignut u 14. veku. Poreklo imena ovog manastira do danas nije sa sigurnošću utvrđeno, pa je u narodu prihvaćena legenda o mladoj čobanici Nikolini, koja nije htela da oda Turcima lokaciju manastira. Nakon što im je odgovorila „Nu štiu nimik“- „Ne razumem ništa“, rastrgli su je „konjima na repove“, nakon čega je reč„nimik“ prešla u „Nimnik“, kako glasi današnji naziv manastira. Tačno vreme njegove izgradnje do danas nije utvrđeno, mada se u nekim spisima navodi 1371. godina. Sudeći po arhitekturi, izvesno je da je podignut u srednjem veku, kao zadužbina vlastelina kneza Bogosava, savremenika kneza Lazara, koji se spominje u narodnoj pesmi „Knez Bogosav i Starina Novak“.
Manastir je u početku bio crkva, zidana kamenom i pokrivena šindrom. Posle Prvog srpskog ustanka crkva je popaljena, opljačkana i porušena do temelja. U ruševinama Nimnika, meštani Kurjača su 1823. godine pronašli deo njegove srednjevekovne imovine, kao što su krstovi, bogoslužbeni inventar i dragocenosti, koje je sreski načelnik Josif Milosavljevićpokupio i predao knezu Milošu Obrenoviću. Na starim temeljima, uz pomoćnaroda, knez Miloš je 1825. godine podigao novu crkvu, postavio ikonostas i nabavio najnužnije crkvene knjige. Prema popisu iz 1851 godine, crkva nije imala freske, većje unutrašnjost hrama bila omalterisana i okrečena, sve do 1996 godine, kada je počelo njeno veliko renoviranje i živopisanje, završeno dve godine kasnije.
Crkva je zidana od kamena i cigala, sa svodom od dasaka, sa podom sačinjenim od obične i rimske cigle. Pored rimske cigle, donete sa obližnjeg antičkog Viminacijuma, u jedan zid crkve uzidan je i mermerni anđeo sa ovog lokaliteta, koji je bio prepoznatljiv detalj rimskih graditeljskih majstora. Pored crkve podignuta je i zvonara, o trošku samog manastira i uz finansijsku pomoćopštine. Jedno crkveno zvono poklonila je popadija Petrija, udovica Jakova Petrovića, koji je bio paroh pri ovoj crkvi, a drugo je poklonio Stevan Protić, trgovac iz Rama. U poslednja dva veka, manastir Nimnik služio je kao parohijska crkva, da bi ga 1936. godine episkop Venijamin pretvorio u ženski manastir, što je do danas ostao. U manastirskom kompleksu nalaze se i dve kapele. Prva se zove „Svetinja“ i nalazi se na grobu pastirice koju su, prema legendi, ubili Turci a druga se nalazi u manastirskom konaku i posvećena je Pokrovu Presvete Bogorodice.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na Twitter nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
