Sva lica Svetog Nikole: Između istorije i verovanja

U hrišćanskim predanjima njihovi su sveci prikazani kao uzorni hrišćani, skromni, ponizni, religiozne duše. O drugoj strani medalje te „pobožnosti“ se ne govori (sv Nikola je srušio Artemidin hram). Umesto da se karakteri ljudi grade na empatiji i samokontroli (antički polis) u ta vremena hrišćani su se često koristili (i) malignom agresijom – kakav karakter ljudi je iz toga mogao proizaći? Primer, popa (svetac) Kiril (hrišćanska preteča Bernajza) usavršio je manipulaciju nesvesnim, univerzalnim čežnjama, emocijama i instintima, bio je poznat po religijskoj netoleranciji i progonu heterodoksnih hrišćanskih grupa i Jevreja, ali ta njegova – maligna agresija – se najbolje vidi u slučaju paganke Hipatije Aleksandriske (350 – 415 g. n. e) – antički Kepler – prva žena naučnik – napisala: „Astronomski Kanon“ kao i Komentare na – „Diofantovu Aritmetiku“ i „Apolonijeve Konusne Preseke“. Da bi ocrnio popularnu Hipatiju u najnižim slojevima društva, stvorio je sliku da su „matematičari“ (gde su spadali i astronomi i astrolozi), naučnici i šarlatani – da se bave crnom magijom i veštičarenjem, a pogotovu to čine žene – poput Hipatije, ove laži su bile poziv da najniži slojevi društva izvrše ubistvo naučnice! 415. hrišćanska gomila predvođena Kirilovom gardom (parabalanima) izvukla je Hipatiju iz njenih kočija, odvukla je u crkvu Kesareum, svukla golu i mučki zaklala služeći se krhotinama keramike, ostaci tela su zatim spaljeni.