Tri molitve za Beograđane

Litiju je predvodio patrijarh Irinej, a u povorci su bili i gradonačelnik Beograda Siniša Mali, njegov zamenik Andreja Mladenović, gradski menadžer Goran Vesić, domaćin slave Bratislav Petković, veliki broj sveštenika, vojnih lica, pripadnika policije i folklornih grupa. Posebna čast ukazana je horu Obrenovačke crkve, koji je učestvovao u liturgiji zajedno sa horom Vaznesenjske crke.

Prva molitva za zdravlje Beograđana održana je kod česme na Terazijama, a zatim je litija prošla ulicama Knez Mihailovom, Pariskom, Sime Markovića gde je kod Saborne crkve održana druga molitva za poštedu od stradanja, za mir i napredak , a zatim ulicama Pop Lukinom, Brankovom, Kraljice Natalije, Dobrinjskom, do admirala Geprata i Vaznesenjske crkve gde je kod granitnog krsta održana i treća molitva za pokoj duše svim junacima Beograda.

Tokom litije na snazi je bila posebna organizacija saobraćaja pa su se na trasi litije od 11 do 14 sati zatvarale određene deonice ulica za saobraćaj koje su se prolaskom povorke odmah otvarale.

Po završetku litije domaćin slave Bratislav Petković i zamenik gradonačelnika Beograda Andreja Mladenović su u Starom dvoru, paljenjem sveće i lomljenjem slavskog kolača, obeležili ovaj značajan dan.

Andreja Mladenović je čestitavši slavu svim Beograđanima i svim vernicima SPC podsetio na značaj ovog praznika.

– Ovo je veliki praznik za grad Beograd koji je obeležen litijom u kojoj je učestvovao veliki broj građana prestonice. Ovo je i prilika da se pomolimo za zdravlje, sreću i uspeh našeg glavnog grada i svih njegovih građana. Takođe, danas je bila prilika i da se pomolimo za sve koji su postradali u poplavama koje su pogodile Beograd i celu Srbiju – rekao je Mladenović.

Spasovdan je za gradsku slavu odredio despot Stefan Lazarević 1403, kada je Beograd proglasio za svoju prestonicu i ustanovio gradsku zastavu i grb. Današnju formu postojećeg slavskog obreda uobličio je 1862. godine mitropolit beogradski Mihailo Jovanović, tada i poglavar Crkve Kneževine Srbije, na čiji je predlog, upućen knezu Mihailu Obrenoviću, 1863. godine i sagrađena Vaznesenjska crkva. Ova crkva uspela je da sačuva originalni barjak Uprave grada. Uz prekide tokom ratova, Beograđani su slavili gradsku slavu od vremena despota Stefana do 1947. kada su tadašnje vlasti zabranile litiju. Obnovljena je 1992. kada je predvodio patrijarah Pavle.

Časni krst na šabačkim bedemima

Na čelu Spasovdanske litije pored tradicionalnih barjaka i Jerusalimskog krsta, nalazio se i časni krst – poklon srpskom narodu iz „svete zemlje“, koji je prethodno bio na savskim bedemima u Šapcu, kada se taj grad branio od poplava.

Vaznesenje iz pepela

Vaznesenje je jedan od deset praznika posvećenih Hristu. Spada u pokretne praznike – pada istog dana, ali se menja datum jer se računa od Vaskrsa. Praznuje se uvek u četvrtak, 40 dana posle Vaskrsa, a 10 dana pre Duhova. U narodu je praznik Vaznesenja Gospodnjeg poznatiji kao Spasovdan, a koliki mu je značaj oduvek narod davao vidi se po tome što je najveći istorijsko-pravni dokument srpske srednjovekovne države, čuveni Dušanov zakonik, obnarodovan na Spasovdan 1349, a dopunjen takođe na Spasovdan 1354. godine. Ova Slava simbolično ukazuje na stalno uzdizanje – vaznesenje grada iz pepela i neuništivu nadu i veru u budućnost izražavajući duševnu i moralnu snagu naroda prekaljenog u slavnoj prošlosti.