Ministru se dvostruko pamti

Vladimir Ilić Novoj vladi treba dati vremena; no, kada je u pitanju izbor novog ministra vera, polemike su započele još pre nego što je profesor Bogoljub Šijaković stigao da bilo šta dobro ili loše uradi. Prema pisanju jednog beogradskog lista, njegovo imenovanje izazvalo je veliko nezadovoljstvo u Demokratskoj stranci. Istovremeno, Srpska narodna stranka iz Crne Gore ocenila je da je njegovo imenovanje za ministra vera Srbije „perfektno rešenje“. Novi ministar vera poseduje iskustvo iz političkog života u Crnoj Gori, kao i iskustvo stečeno na nivou SRJ u čijoj je saveznoj vladi bio zadužen za verska pitanja. U to vreme stručne kompetencije za ministra vera osporavali su mu visoki činovnici srbijanskog Ministarstva prosvete. Ostao je upamćen po svom zalaganju da se Haškom tribunalu ne isporuče lica koja se nalaze u bekstvu pred zakonom i svojom interpretacijom veronauke u državnim školama (a ne slobode veroispovesti) kao osnovnog ljudskog prava.
Kao ministar vera profesor Šijaković je stvaranje CPC povezivao sa politikom SK Crne Gore i sa politikom Đukanovićeve vlade. Kao ministar ekstenzivno je shvatao svoje kompetencije, rekavši da su „pravoslavni hrišćani u Crnoj Gori pred izborom da li je njihova crkva ona koju je utemeljio Isus Hristos, ili je njihova crkva ona koju su osnovali policajci u policijskoj stanici. Onaj ko ne zna da napravi razliku i nije hrišćanin, i neka mu je Bog u pomoći.“ Drugom prilikom je izjavio da „u Crnoj Gori postoji grupa delinkvenata koja je u cetinjskoj policiji formirala Udruženje zvano CPC“. Smatrao je da su borci za ljudska prava „politički kameleoni“, koji su „ranije proganjali ljude zbog vjere u ime komunizma i titoizma, a sada to čine u ime ljudskih prava i evropskih integracija“.