Novo remek-delo za minhensku Državnu zbirku starina: Antička vaza koja prikazuje žrtvovanje

Izvanrednu pre svega zato što je retka, a takođe popunjava prazninu u svetski poznatoj minhenskoj kolekciji vaza.

Akvizicija se sastoji od fragmenata kratera, velike grčke posude za mešanje vina, što je omogućeno uz podršku Fondacije za umetnost Ernsta fon Simensa i Udruženja prijatelja i pokrovitelja Gliptoteke i Minhenskih državnih zbirki starina.

Generalni sekretar Fondacije za umetnost, dr Martin Hernes, izražavajući svoju zahvalnost i navodeći značaj nove akvizicije, izjavio je: „Akvizicije artefakata tako velike starosti, tako visokog slikarskog kvaliteta i sa prepoznatljivim prikazima su retke. Ovaj fragment protoatičkog kratera, koji je naslikao slikar njujorške Nesus amfore, idealno obogaćuje Državne zbirke starina i savršeno dopunjuje postojeću kolekciju značajnim primerom rane grčke umetnosti iz 7. veka pre nove ere.“

Zaista, kako je Florijan Knaus detaljno objasnio u svojoj prezentaciji, složena naracija prikazana na posudi je među najstarijima u grčkoj umetnosti.

Glavna slika prikazuje mladiće koji vuku ženu da bi je prineli kao ljudsku žrtvu.

Na osnovu poređenja, scena se može pripisati trojanskom ciklusu mitova koji uključuje dva istaknuta primera takvih ljudskih žrtava: Ifigeniju i Poliksenu.

Pored ove tematske klasifikacije, Knaus je naglasio upečatljivu umetničko-istorijsku poziciju fragmenata u okviru grčkog slikarstva vaza.

Objasnio je da je ova umetnička forma bila u eksperimentalnoj fazi krajem 8. i prvom polovinom 7. veka pre nove ere.

Tradicionalni geometrijski ukrasi ustupili su mesto novim oblicima dekoracije i slikovnim temama koje su često otkrivale uticaj orijentalnih modela.

Atina je u to vreme krenula drugačijim putem, gde su se na vazama pojavile slike grčkih mitova velikog formata, povremeno polihromne.

Upravo u tom kontekstu treba posmatrati fragment slikara njujorške amfore Nesus, koji je u to vreme bio jedan od najinovativnijih predstavnika ove vrste slikarstva vaza u Atini.

Da bi se ilustrovala praznina koju novostečeni fragmenti popunjavaju u minhenskoj kolekciji vaza, oni su pravilno postavljeni na svoje originalno mesto u okviru jedne vitrine u delu stalne postavke posvećenom ranoj Grčkoj.

Ovaj prostor je konceptualno redizajniran u tu svrhu, a usvojen je i novi pristup muzejskoj prezentaciji, što se takođe može posmatrati kao putokaz ka hitno potrebnoj sveobuhvatnoj renovaciji Državnih zbirki starina.