Među retkim Amerikancima koje je Si Đinping pozvao na vojnu paradu: Ko su američki plaćenici Leteći tigrovi?

Plata može da iznosi i do 16.725 dolara mesečno uz 30 dana odmora godišnje. Stambeni prostor je obezbeđen, a dobijate i dodatnih 700 dolara mesečno za hranu. Plus, dobijate dodatnih 11.000 dolara za svaki japanski avion koji uništite – bez ograničenja.

Bila je ovo ponuda preračunata u dolarima iz 2025. godine uzimajući u obzir inflaciju koju je nekoliko stotina Amerikanaca prihvatilo 1941. da postanu heroji, pa čak i spasitelji Kine, piše CNN.

Ti američki piloti, mehaničari i pomoćno osoblje postali su članovi Američke dobrovoljačke grupe (AVG), kasnije poznate kao „Leteći tigrovi“.

Na ratnim avionima ove grupe bio je prikazan simbol – otvorena usta ajkule sa zubima na nosu aviona, što je i danas simbol koji koriste neki američki vojni avioni.

Ta simbolična hrabrost potvrđena je u borbi. Leteći tigrovi su zaslužni za uništavanje čak do 497 japanskih aviona, pri čemu su izgubili samo 73.

Danas, uprkos tenzijama između SAD i Kine, ti američki plaćenici i dalje su poštovani u Kini.

„Kina uvek pamti doprinos i žrtvu koju su SAD i američki narod dali tokom Drugog svetskog rata“, navodi se na stranici memorijala Letećih tigrova u državnim kineskim novinama People’s Daily Online.

Veza je toliko snažna da su ćerka i unuka osnivača Letećih tigrova među retkim Amerikancima pozvanim na vojnu paradu u Pekingu u sredu, kojom se obeležava kraj Drugog svetskog rata.

Formiranje Letećih tigrova

Krajem 1930-ih, Kinu su napale vojske Carske Japana, i zemlja se borila da se odbrani od bolje naoružanog i ujedinjenog neprijatelja. Japan je praktično bio nezaustavljiv u vazduhu, mogao je da bombarduje kineske gradove kad god je hteo.

Vođa Čang Kaj-Šek, koji je uspeo da labavo ujedini kineske ratne gospodare pod centralnom vladom, kasnije je angažovao Amerikanca Klera Čenolta, penzionisanog kapetana američke vojske, da formira vazduhoplovstvo.

Čenolt je prvo proveo nekoliko godina gradeći vazdušne baze širom Kine, prema zvaničnom sajtu Letećih tigrova. Godine 1940. poslat je u Sjedinjene Države – koje su tada bile neutralne – da pronađe pilote i avione koji bi mogli da brane Kinu od Japana.

Sa dobrim vezama u administraciji američkog predsednika Frenklina Ruzvelta i budžetom koji je mogao da plati Amerikancima i do tri puta više nego što su mogli zaraditi u američkoj vojsci, Čenolt je uspeo da dobije potrebne pilote.

Dogovoren je transfer 100 lovaca Curtiss P-40B, koji su prvobitno napravljeni za Britaniju, ali su poslati Kini.

U svojim memoarima, Čenolt je napisao da P-40 avioni koje je dobio nisu imali savremeni nišan za pušku.

Njegovi piloti su „ciljali kroz grubi, ručno pravljeni nišan sa prstenom i štapom, umesto preciznijih optičkih nišana koje su koristile Vazduhoplovne snage i Kraljevsko vazduhoplovstvo“, napisao je.

Ono što je P-40 nedostajalo u sposobnosti, Čenolt je nadoknadio taktikom, naređujući pilotima AVG da zarone sa visoke pozicije i ispale teške mitraljeze na strukturno slabije, ali manevarskije japanske avione.

Grupa raznovrsnih pilota

Piloti koje je Čenolt regrutovao bili su daleko od najbolje selekcije.

Devedeset devet pilota, zajedno sa pomoćnim osobljem, stiglsi su u Kinu u jesen 1941. godine, prema istoriji američkog Ministarstva odbrane.

Neki su bili tek izašli iz letačke škole ili su bili piloti za prevoz velikih bombardera. Prijavili su se za avanturu na Dalekom istoku da zarade mnogo novca ili jednostavno zato što su im bili dosadni dosadašnji poslovi.

Verovatno najpoznatiji među Letećim tigrovima bio je američki marinac Greg Bojnton – oko koga je snimljena TV serija iz 1970-ih „Black Sheep Squadron“ – koji je pristao zbog novca.

Čenolt je morao da nauči svoju raznoliku grupu kako da budu lovački piloti i kako da se bore kao grupa  praktično od samog početka.

Za koju zemlju se boriti?

Kada su SAD ušle u rat, američki vojni lideri su želeli da Leteći tigrovi postanu deo američke Vazdušne armije.

Ali piloti su ili želeli da se vrate u svoje originalne vojske – mnogi su bili iz mornarice ili marinskog korpusa – ili su želeli da ostanu kao civilni ugovarači kineske vlade, gde je plata bila znatno veća.

Većina je rekla Čenoltu da će odustati pre nego što učine ono što Vašington zahteva.

Kada je vojska zapretila da će ih pozvati u vojsku kao vojnike ako se ne dobrovoljno prijave, oni koji su razmatrali da se prijave, odustali su.

Čenolt je unapređen u brigadnog generala američke vojske i dogovoreno je da Leteći tigrovi postanu vojna jedinica 4. jula 1942.

Iako su Leteći tigrovi nastavili da prave pustoš u redovima Japanca u proleće 1942. – gađajući kopnene ciljeve i avione od Kine do Burme i Vijetnama – bilo je jasno da snaga polako slabi, navodi se u američkoj vojnoj istoriji.

AVG je odleteo svoju poslednju misiju na dan kada je trebalo da prestane da postoji, 4. jula.

Doprinos koji se nikada ne zaboravlja

Uprkos hladnim odnosima sa Vašingtonom u poslednjim godinama, veza koju su američki plaćenici stvorili sa Kinom pre 80 godina ostaje netaknuta.

Postoji više muzeja posvećenih ili koji imaju eksponate o Letećim tigrovima u Kini, a oni su bili tema savremenih filmova i crtanih filmova.

Park Letećih tigrova nalazi se na mestu stare vazdušne baze u Gvilinu, gde je Čenolt nekada imao komandni punkt u pećini.

U SAD, sajt muzeja Luizijane koji nosi Čenoltovo ime, na svojoj naslovnoj strani koristi poslednje rečenice generala iz njegovih memoara:“Najiskrenija je moja nada da će znak Letećih tigrova ostati uzdignut onoliko dugo koliko je potrebno i da će uvek biti upamćen na obe strane Pacifika kao simbol dva velika naroda koja rade za zajednički cilj u ratu i miru“.