Jedan ili više izazivača

Iako do predsjedničkih izbora u Crnoj Gori ima još skoro pet mjeseci, opozicija je ne samo preokupirana traženjem pogodnog predsjedničkog kandidata, nego je to pitanje pretvorila i u razlog za međusobnu svađu. Poslanik Socijalističke narodne partije Predrag Bulatović ocjenjuje „realnu“ mogućnost da opozicija ima nekoliko kandidata na predsjedničkim izborima. U slučaju takvog scenarija sve opozicione partije treba da se pisanim ugovorom obavežu da će podržati kandidata koji prođe u drugi krug, ako žele pobjedu nad predstavnikom vladajuće partije, predlaže Bulatović.
„SNP nije razmatrao pitanje o načinu učešća na predsjedničkim izborima, tako da konkretnije o tome ne mogu govoriti. Međutim, nije dobro što je počelo samokandidovanje i kandidovanje i tiho ispipavanje terena na opozicionoj političkoj sceni“, izjavio je Bulatović.
On je podsjetio da je takva situacije već viđena 2002. i 2003. godine i rezultat je bio rasulo u opoziciji i glatka pobjeda kandidata Demokratske partije socijalista i Socijaldemokratske partije.
Prema njegovom mišljenju, postoji nekoliko modaliteta za pobjedu opozicije na predsjedničkim izborima.
„Prvo da se opozicija okupi oko kandidata iz jedne stranke, drugo da se okupi oko kandidata koji ne mora da bude ni iz jedne stranke i treće, što je takođe realno, da nastupe dva, tri ili više kandidata opozicije, ali uz prethodno čvrst pisani dogovor da će cjelokupna opozicija u drugom krugu podržati kandidata opozicije“.
Srpska lista ocijenila je juče da isključivo zajednički kandidat opozicije ima realnu šansu da pobijedi bilo kog predstavnika aktuelne vlasti na predsjedničkim izborima.
„Isključivo zajednički kandidat opozicije ima realnu šansu da pobijedi bilo kog predstavnika aktuelnog režima. Do tada, opozicija mora pokazati kompaktnost i insistirati na Ustavu koji će obezbijediti sva prava svima i jednaka prava za sve.“
Bivši ambasador SRJ u Italiji Miodrag Lekić ovih se dana preko medija preporučio opoziciji kao njen poželjan kandidat. No, on je ipak ponuda koja se odbija. U posljednji čas povukao se i uoči posljednjih izbora, za koje se takođe samokandidovao. Opozicija je na kraju procijenila da sa njim nema nikakve šanse, jer je, lavirajući između svog šefa Slobodana Miloševića i zvanične Podgorice koja ga nije priznavala za svog ambasadora, Lekić izgubio kredibilitet u Crnoj Gori. To mu ni do dan danas nije zaboravljeno, čak ni u njegovom rodnom Baru.
Crnogorska opozicija trebalo bi da nađe mogućnost da na predsjedničkim izborima vladajuću koaliciju pobijedi na suverenističkom terenu, ali to ne mogu garantovati ličnosti i stranke koje, različitim vidovima istupanja, negiraju državu, smatra univerzitetski profesor iz Podgorice Svetozar Jovićević. Po njegovom mišljenju, nije realno da kompletna opozicija ima jedinstvenog kandidata na predsjedničkim izborima ona bi prvo trebalo da zna na kojoj platformi bi podržala eventualnog zajedničkog kandidata za prvog čovjeka Crne Gore.
„Ako u opoziciji nema stranaka sa izrazitom suverenističkom orijentacijom, onda ko god da bude kandidat, njemu će se lako pripisati epitet srpski ili prosrpski. U takvoj situaciji, bez obzira ko bi bio kandidat opozicije, ne bi imao velike šanse da pobijedi na predsjedničkim izborima“, kaže Jovićević.