Biblioteka „Jovan Tomić“ u Novoj Varoši bila je, u utorak 29. decembra, tesna da primi brojne domaće poklonike pozorišne umetnosti, željne da prisustvuju premijeri predstave „Kad umire glumac“, koju je, po tekstu poznatog hrvatskog dramaturga, romanopisca i pripovedača Mira Gavrana, režirao Ivica Stojanović, profesor engleskog jezika i istaknuti pregalac u kulturi grada podno Zlatara.
Reditelj je na ovom novom pozorišnom projektu gradske Biblioteke, drugom u ovoj godini, okupio odličan glumački tandem, u sastavu Bahrija Bija Musić i Vladimir Dulanović Toki, koji su glumački zanat godinama „pekli“ u nekadašnjem novovaroškom amaterskom pozorištu. Ulogu Eve, slavne glumice čija je karijera na zalasku i Toma, šesdesetogodišnjeg glumca- amatera, ovdašnji talentovani glumci izneli su sa puno emocija, izgarajući na sceni, a svojom energijom i željom da ovaj komad ostane upamćen kao omaž pozorištu, ali onom izvornom, autentičnom dramskom teatru bez pomodarstva i u kome „glumac vodi glavnu reč“, nikog u publici nisu ostavili ravnodušnim. Radnja komada odvija se sredinom devedesetih, u jednom staračkom domu, u koji njegov štićenik Tom, zanesenjak u pozorišnu umetnost, poziva jednu od slavnih glumica Evu da zajedno igraju u drami koju je napisao za njih dvoje. Ona pristaje i biva dirnuta kada od Toma saznaje da je on punih 40 godina u tajnosti pratio njen lični i umetnički život. Radeći predstavu, Tom i Eva rade ujedno i inventuru svojih života, zaljubljujući se jedno u drugo. Drama je prožeta humorom, ali je nabijena emocijama i završava se smrću glumice, koja je nekoliko trenutaka pre nego što je ispustila dušu, pokušala da odigra, kako kaže, ulogu svog života.
– Kada glumac umire, ne umire samo jedan čovek, umiru brojne sjene lažnih tela kojima smo se nesebično davali. Umire i naša publika, a da to i ne zna. Kad umire glumac umiru sve podele uloga u kojima smo mogli zaigati, gase se čak i reflektori koji nikada nisu bili upaljeni. Ali, najgora smrt glumca jeste smrt koja nastup prije nego li je odigrao svoju životnu ulogu – ulogu u kojoj je dao sebe, u predstavi sa idealnom podelom, odličnim tekstom i neprimetnom režijom. Ulogu nakon koje se oseća da je iskazao sve svoje mogućnosti, znanja, kvalitete i veštine, nalazeći pravu meru za svaku reč i pokret. Ulogu u kojoj je prihvatio svoje telo onakvo kakvo je i u kojoj nije varao godine. Ulogu koju nije glumio, već odživeo, napisao je o svojoj drami i komadu Miro Gavran, čija su dela prevedena na dvadesetak jezika, dosegnuvši preko sto premijera i sedam hiljada repriza koje je u Hrvatskoj, Holandiji, SAD, Sloveniji, Poljskoj, i mnogim drugim zemljama videlo skoro milion i po gledalaca. Gavran je, inače, dobitnik dvadesetak prestižnih književnih i pozorišnih nagrada.
Reditelj predstave Ivica Stojanović u izjavi za Sanžak Danas ističe da je zadovoljan kako je protekla premijera, kako reakcijom publike, koja je velikim aplauzom pozdravila umetnike na sceni, tako i izvedbom samim glumaca, koji su predstavu spremali nepunih mesec dana.
– Ovaj pozorišni poduhvat je ujedno i poziv brojnim doajenima nekadašnjeg novovaroškog pozorišta da nam se pridruže, kako bi zajedno oživeli teatarsku scenu u našem gradu, vratili stari sjaj i udahnuli neki novi život kroz pozorišno stvaralaštvo, koje na ovim prostorima ima više nego bogatu tradiciju, ističe Stojanović, koji se nada da će ova predstava, sudeći prema reakcijama publike, imati dug pozorišni život.
Da ovaj projekat ugleda svetlost dana zaslužni su i Stanko Nikačević (scenografija), Stojka Bjelak ( kostimografija), Miloje Jovanović (kompozitor), Ana Ljubojević (svetlo), Gordana Markićević (sufler) i Radmila Bjelić (organizator predstave).
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
