Višak legendi

Grčko poluostrvo Halkidiki (Tri prsta), s ukupno 500 kilometara obale, nalazi se na severozapadnom priobalju Egejskog mora. Halkidiki ima tri manja poluostrva, raspoređena kao tri ispružena prsta kojima još dublje zalazi u Egej.
Za nastanak Halkidikija, kao i za gotovo sve u Grčkoj, vezana je drevna legenda. Uopšte, primetio sam da ovde ljudi pate od viška legendi, kao što, recimo, u Srbiji legende gotovo da i ne postoje – sve je čista istorija. Dakle, jedno od tri poluostrva ili prsta, zove se Kasandra po Kasandrosu, kralju Makedonije u drevno doba, drugi prst Sitonija nazvan je po Sitonu, sinu mitološkog boga mora Posejdona, a treći se zove Atos po imenu jednog od Giganata koji su u mitološko vreme nastanjivali ovu oblast. Giganti su ratovali s olimpskim bogovima i u toj borbi Posejdon je na njih bacio svoj trozubac i tako se poluostrvo rascepilo na tri dela.
Halkidiki je bio u usponu u vreme Aleksandra Velikog, kada su u blizini stvoreni novi gradovi Solun, Kasandrija i Uranupolis. Kasnije, u IX veku nove ere prvi manastiri su podignuti na poluostrvu Atos. U XI veku poluostrvo je dobilo naziv Sveta Gora i od vizantijskog kralja poseban status autonomne monaške republike koji je sačuvan do današnjih dana.
Priroda je bogato obdarila sva tri prsta poluostrva koje nema nijednu reku, i zato se smatra da je more u priobalju tako čisto. Na prvom i drugom prstu poluostrva nalaze se popularna letovališta, vikend oaza Solunjana, koja privlače sve veći broj turista dugim peščanim plažama, slikovitim selima, četinarskim šumama, mediteranskom klimom, kao i modernim hotelskim kompleksima.
Pefkohori je gradić smešten na poluostrvu Kasandra, na prvom prstu, potpuno nalik na Hanioti ili Polihrono koji su mu u neposrednom susedstvu. Ovaj kraj odlikuje se izuzetno prijatnom klimom zahvaljujući velikim prostranstvima borove šume, kristalno bistrim morem i izuzetno povoljnim geografskim položajem. Ono što Pefkohori razlikuje od drugih mesta u ovom delu Halkidikija jeste kilometrima dugo šetalište, gde je s jedne strane zlatna peskovita plaža, a s druge strane su brojne prodavnice, butici, kafići, restorani…U starom centru Pefkohorija nalazi se trg sa fontanom, tradicionalne taverne, ali i moderni pabovi u engleskom stilu. Drugi po veličini grad u Grčkoj – Solun – udaljen je oko stotinu kilometara od ovog mesta. Iz Pefkohorija, zbog njegovog dobrog položaja, moguće je napraviti izlete u više pravaca – krstarenje po zalivu Toroneos do poluostrva Sitonija i poseta Neos Marmarasu, šoping u Solunu, boravak u sat vremena udaljenom zabavnom parku, samo muškarci mogu u monašku republiku Atos…
Osim imena Pefkohori možete čuti i „Kapsochora“ što znači zemlja koja gori, od drevnih vremena kada su ga nekoiliko puta spaljivali pirati. Pefkohori ima osnovnu školu, crkvu posvećenu svetom Nikoli (centralna crkva u mestu), Galisov kamp (sportsko naselje sa brojnim terenima na dva kilometra od mesta). Nešto dalje je zanimljiva marina pravilnog oblika – Glaros. Kada je dan vedar, s obale se vidi Sveta Gora – Atos, na trećem prstu Halkidikija.
Zbog povoljnih cena i jeftinih aranžmana predsezona (jun) i postsezona (septembar) kao stvoreni su za osiromašenog srpskog turistu koji će ovog leta uzalud tegliti ručne frižidere sa smrznutim šniclama iz Srbije – prvi put su se cene mesa u Srbiji i Grčkoj izjednačile, šest evra i tamo i ovamo. A sve ostalo, kako bi to rekao neki od teget-plavih afričkih crnaca koji špartaju grčkim plažama prodajući loše reprodukcije i jeftine ženske torbice: „Srb? Gud prajs – džaba!“.