Parlamentarna, novokomponovana i vanparlamentarna opozicija, naumila je da smijeni one koje danas vladaju Crnom Gorom, na predstojećim parlamentarnim izborima, što je njihovo legitimno pravo.
Dvije parlamentarne stranke koje nijesu mogle da u svojim redovima nađu ličnost koja bi stala na čelo takozvanog Demokratskog fronta, kojeg su osnovali četnički vojvoda Andrija Mandić, čelni NDS (Nove srpske demokratije), te Nebojša Medojević, čelnik PZP (Pokreta za promjene), pohitaše čak do Rima da pronađu vođu novostvorenog fronta. Nađoše ga u liku Miodraga Lekića.
Nekadašnji šef crnogorske diplomatije, koji je prihvatio da stane na čelo novoformiranog opozicionog saveza, takozvanog Demokratskog fronta, bio je ministar vanjskih poslova Crne Gore s početka 90-ih godina minulog stoljeća, a kasnije ambasador SRJ (Savezne Republike Jugoslavije), Miloševićeve tvorevine. Na toj dužnosti dočekao je NATO intervenciju. Lekić je nedavno poručio crnogorskim vlastima da će „zauvijek da se povuče iz javnog života ukoliko nađu jednu njegovu rečenicu kojom brani bivšeg predsjednika SRJ i Srbije. Ako to ne pronađu, kao što neće, smatraću ih, kao i sama javnost, za poslednje bijedne lažove. Mislim da je ponuda fer“, rekao je za podgoričke Vijesti.
Takođe je naglasio da je ambasador u Italiji postao za vrijeme SFRJ Ante Markovića i da je tokom diplomatske misije u Rimu imao distancu prema vlastima u Beogradu i Podgorici. Pred raspisivanjem referenduma o otcjepljenju kritikovao je antisrpsku histeriju u Crnoj Gori i protivio se crnogorskoj nezavisnosti, jer je smatrao da će to rezultirati unutrašnjom destabilizacijom i udaljavanjem od Evrope.
Za smjenu onih koji danas vladaju Crnom Gorom bili su takođe i Miloševićevi puleni. Jedna parlamentarna unionistička stranka koja voli i Crnu Goru i Srbiju, ali Crnu Goru vidi kao 27. izbornu jedinicu Srbije, ili prirepak Srbije. Vanparlamentarne partije i tzv. Srpska lista takođe su Miloševićevi puleni, a bili su poznati 90-ih godina kao ratni huškači i ratnici sa Konavala i Dubrovnika. Njihovi kompanjoni – Srpska lista – hoće zaštitu srpske nacionalne manjine u Crnoj Gori od tobožnjeg progona i šikaniranja crnogorske vlade. Iako je taj srpski narod domicilni, iako se nije doselio iz Srbije, već vjekovima živio u Crnoj Gori.
Proces je obrnut, Crnogorci su emigrirali za Srbiju. Oni ne znaju ili ne žele znati maksimu koju je Tesla rekao: „Ponosim se srpskim rodom i hrvatskom domovinom.“
No, glavni i moralni politički problem lidera i pomenutih stranaka u navijačkoj ljubavi jeste to što oni nemaju ambicija da dođu na vlast u tuđoj zemlji koju vole, nego u onoj koju ne vole. Onu koju smatraju svojom, nije njihova. U onoj koju ne smatraju svojom, hoće vlast. Svaki iole pismen čovjek na to bi rekao da su tu nešto dobro pobrkali. Možete li zamisliti da u bilo kojoj zemlji na planeti oni koji imaju pretenziju da u njoj budu vlasti, ne odgovore jasno i glasno da navijaju za svoju zemlju?
Na narednim parlamentarnim izborima kandidovaće se i dvije novoformirane stranke, čije programe nijesmo još za sada saznali. U jednoj od njih ima independista, poznatih javnih ličnosti Crne Gore. U drugoj ima independista, ex suverenista, medijskih magnata, a tu je i jedan general poznat po izvršenju zadatka u Sarajevu.
Ne zaboravimo, i dio onih koji danas vladaju Crnom Gorom bili su Miloševićevi pitomci – puleni. Bilo je to relativno kratko, brzo su shvatili suštinu te pogubne politike, i što je najvažnije, bez kapi krvi su obnovili crnogorsku nezavisnost. Poštovani glasači, konkurenata ima puno za malu državu Crnu Goru. Treba znati ko je od ponuđača – pretendenata na vlast u Crnoj Gori najviše i najbolje doprinio državi Crnoj Gori i crnogorskom narodu.
Autor je matematičar u penziji, RisanPratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na Twitter nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
