Povodom intervjua u Danasu sa ambasadorom Ukrajine: Postajete dobošar ukrajinske nacionalističke politike

To meni, i verujem mnogim pažljivijim pratiocima situacije u tom delu sveta, može značiti samo jedno. Danas polako postaje dobošar dugogodišnje ukrajinske nacionalističke politike prema svim narodima koji žive u Ukrajini, koja je posle proglašenja nezavisnosti Ukrajine, a naročito posle takozvanog Majdana, postala zvanična državna politika ukrajinske države.

Ne želeći da se bavim nagađanjima o tome zašto to Danas radi, dok o mnogim takozvanim kontradiktornim pitanjima savremenog sveta i dugogodišnjeg i aktuelnog stanja u Srbiji ima jasne i ozbiljnim ljudima prihvatljive stavove, zbog kojih već duže vreme slovi za jedini glas razuma na medijskoj sceni Srbije, hoću da izrazim negodovanje zbog takvog ponašanja uredništva.

Danas svaki iole pismen čovek može pročitati šta piše u Minskim protokolima, šta su se dogovorili Ukrajina i Ruska Federacija u prisustvu čelnih ljudi Nemačke i Francuske i šta se dešavalo posle toga. Jasno je kao dan da su Ukrajina i evropske sile godinama vukle za nos Putina i Rusiju, iako su znali nedvosmisleno stanovište Ruske Federacije izloženo još na Minhenskoj konferenciji da širenje NATO saveza na istok, do granica Rusije, za Rusiju apsolutno nije prihvatljivo.

Takođe, svima koji hoće da znaju pravo stanje stvari u nezavisnoj Ukrajini, dostupni su brojni izvori koji govore o tome da je ukrajinska vlast, u nastojanju da izgradi unitarnu državu, pogotovo posle Majdana, ne samo ignorisala osnovna ljudska prava ruskog i drugih naroda u Ukrajini, već je preduzimala organizovane, pa i vojne aktivnosti da eliminiše njihov jezik, pismo, obrazovanje, informisanje, izdavaštvo i njihov ravnopravan građanski status, pa i njih kao narod. Takvo ponašanje Ukrajine i njenih evropskih i prekookeanskih sponzora bilo je otvorena provokacija, koja nije mogla ostati bez reakcije Rusije, kako god da to danas kvalifikuju neki površni poznavaoci stanja.

Kao pripadnik rusinskog naroda u Srbiji, mogu da informišem uredništvo, pa i čitaoce Danasa, da je rusinska oblast s naše strane Karpata, Potkarpatska Rus, Sen Žermenskim sporazumom posle Prvog svetskog rata postala pokrajina u sastavu novoosnovane države Čeha, Moravaca, Slovaka i Rusina i da je po popisu 1938. godine na toj Potkarpatskoj Rusi živelo 401.987 Rusina, 132.490 Nemaca, 109.472 Mađara, 91.255 Jevreja, 13.816 Rumuna, 1.157 pripadnika drugih naroda.

Staljin je posle 1945. godine anektirao Potkarpatsku Rus i priključio je Ukrajinskoj SSR, i od tih Rusina, na poslednjem popisu stanovnika u Ukrajini, na Potkarpatju navodno živi oko 10.000 Rusina, iako je opšte poznata činjenica da tamo i danas živi nekoliko stotina hiljada Rusina koje Ukrajina, isto kao i Ruse i mnoge druge malobrojnije narode, ne priznaje.

Ukrajina Rusine naziva „subetnos ukrajinske nacije“, iako je OEBS pre više od 30 godina potvrdio da tako nešto ne postoji ni u teoriji ni u praksi. Pored toga, po posebnom Planu mera ukrajinske vlade od oktobra 1996. godine, za rešavanje problema Ukrajinaca – Rusina u Ukrajini, Ukrajina svim državnim resursima radi na likvidiranju rusinskog naroda u Ukrajini, iako je on, posle staljinističke politike negiranja od 1945. do 1989. godine u svim komunističkim zemljama u istočnoj Evropi, 1989. godine priznat u Slovačkoj, Češkoj, Poljskoj, Mađarskoj, Rumuniji, a u Srbiji i Hrvatskoj, odnosno Jugoslaviji, Rusini su priznati od 1918. godine.

Mađarska je i danas u stalnom konfliktu sa Ukrajinom koja ignoriše i postojanje oko 100.000 Mađara na Potkarpatju.
Prema tome, uvaženo uredništvo Danasa, sve češće ustupanje prostora u vašim novinama ambasadoru takve države predstavlja provokaciju i neodgovoran čin, kakav list kao što je Danas ne bi smeo sebi da dozvoli.

Autor je diplomirani inženjer poljoprivrede, Ruski Krstur

Stavovi autora u rubrici Dijalog ne odražavaju nužno uređivačku politiku Danasa.