Regija pred najezdom Nacionalnog stroja

Već nekoliko godina organizacija Nacionalni stroj iz Srbije, sa svojim članovima pretežno iz Novoga Sada, svojim djelovanjem izaziva buru negodovanja i stavovima i ikonografijom skrenula je na sebe pažnju javnosti.
Njihov vođa Goran Davidović je zbog djelovanja organizacije nekoliko puta hapšen, oduziman mu je kompjuter, ležao je u zatvoru. Nedavno, najavio je formiranje Nacionalne srpske partije.
Ovaj Novosađanin i njegovi suradnici političkim protivnicima smatraju širok dijapazon pojedinaca i organizacija, od predsjednika Borisa Tadića, kojeg nazivaju izdajnikom i vladarom okupirane i vazalne Srbije, preko antifašističkih organizacija, te partija kao što su LDP Čede Jovanovića, LSDV Nenada Čanka, mađarske etničke partije. Sve zajedno, nazivaju ih šljamom, degenericima, narkomanima, anarho-liberalima, komunjarama, antisrpskim izrodima, kukavicama, podlacima, najgorim ljudskim otpadom i tako dalje.
U svome tekstu „Srpska kultura u rukama mrzitelja“, član Nacionalnog stroja Vladimir Maksimović piše da „nigdje nije sačuvan kontinuitet antisrpstva iz titoizma kao u oblastima idejnog stvaralaštva“, te da „apsolutno vladajuća kulturna scena razara našu naciju, državu i posljednji je adut američke politike u uništavanju naše nacije“.
Za njih je ministar kulture i medija „titoistički glumac“ Voja Brajović – Tihi, Crnogorac, „poznat što je punu deceniju iz Beograda vodio kampanju u korist otcjepljivanja Crne Gore“. Teatarska spisateljica Biljana Srbljanović je osoba „kroz čije predstave se izruguje i vrijeđa naša duhovnost i identitet, a književna scena je srozana do te mjere da samo ako nisi gadljiv na takvu ljudsku vrstu, moraš slaviti književne veličine anonimusa Vladimira Arsenijevića i Marka Vidojkovića, primitivizam i diletantizam Svetislava Basare ili amaterizam Zorana Ćirića ili Igora Marojevića, dok književnu, infantilnu, sramotnu kritiku oličavaju nedovršeni studenti tipa Teofila Pančića ili Gojka Božovića“.
Nacionalni stroj, kad god im se ukaže prilika, izražava prezir prema svemu što je došlo do izražaja nakon svrgavanja Miloševićeva režima, 5. oktobra 2000, festival Exit, Biljanu Kovačević-Vučo, Natašu Kandić, te ocjenjuju kako je narod u RS-u ponižen „kada je za ambasadora Srbije u BIH postavljen novinar mržnje Grujica Spasović, a takvima su omiljene mete njihovih napada SANU, SPC, tradicija, historija, patriotizam, nacija i država“.
Nacionalni stroj je privukao pažnju na sebe još 9. novembra 2005, kada su Davidović i njegovi upali na tribinu pod nazivom „Fašistička prijetnja“, na Filozofskom fakultetu u Novome Sadu, gdje su „strojevci“ napravili incident, a sam Davidović priznao da je fizički nasrnuo na prvog čovjeka Antifašističke akcije Novog Sada, izražavajući žal što mu njegovi momci nisu „prebrojali zube“. Davidović je cijeli incident stavio u kontekst ocjene „da su se te jeseni nadvili mutni oblaci nad Vojvodinom“.