Ispod crte

… veliku većinu, koja se najpre iznenadila činjenicom da naš ženski rukomet postoji, zatim da se na Euro selekcija uopšte plasirala, i konačno – da je ona tamo čak i konkurentna najboljim reprezentacijama. Kakogod se švedska epizoda završila, one su ispunile svoju misiju: makar za kratko okrenule su reflektore ka sebi i pitanjima koja godinama ostaju bez odgovora.

Obični ljubitelji sporta „opšte prakse“ verovatno ne znaju ko su Medicinar i Bekament, klubovi koji su trenutno vodeći u ženskoj rukometnoj Superligi. Velika većina bi se bez sumnje šokirala činjenicom da beogradski Radnički nije superligaš, da i neki klubovi koji su bili rasadnici svetskih imena kao što su Voždovac i ORK Beograd, da pomenemo samo one iz prestonice, ili ne postoje ili krajeve sklapaju u nižerazrednim takmičenjima. Seća li se iko od njih kad je na nekoj od televizija video neku utakmicu ženskog rukometa, koja su od imena igračica koje trenutno nastupaju u Švedskoj bila sportskoj javnosti poznata i pre tog šampionata? Pomisli li neko od svih koji makar ovih dana, tu i tamo, makar na kašičicu ćaskaju o ženskom rukometu, da bi i neki veći uspeh, medalja ili slično, išta tu „sistemski“ promenilo. U smislu da bi on postao zanimljiviji i širem krugu od rodbine i prijatelja igračica.

Ne radi se ovde samo o parama, pare, jelte, nisu problem jer ih nema, u pitanju je „odnos“: ako iskoristimo ovaj momenat pa se zapitamo odakle dolaze ove igračice koje igraju za reprezentaciju, u kojim klubovima su potekle, imaju li ti klubovi i dalje podmladak, promoviše li iko među devojčicama rukomet ili se on više ne igra ni na časovima fizičkog. Nije u pitanju bilo kakva bolesna ambicioznost u smislu da bi mi da budemo svetska sila u svim kolektivnim sportovima sa loptom, ali je fakat, rukometnim poslenicima na dušu naravno, da su u Riju, u verovatno neponovljivom uspehu baš u tim sportovima u obe konkurencije falili baš i samo rukometaši i rukometašice. Nekad redovni učesnici najvećih takmičenja i česti osvajači medalja na njima. Nisu u pitanju ni bolje i lošije generacije igrača i igračica, nisu u pitanju ni uslovi za bavljenje tim sportom jer oni su isti i za odbojkašice i košarkašice. U pitanju je sistem, odnosno njegovo nepostojanje.

I zato će, gde god ove devojke u Švedskoj povuku crtu, naš ženski rukomet uopšte ostati ispod nje.