Otkud Vučić i peder u istoj rečenici

P { margin-bottom: 0.21cm; }

Postoje dva nivoa osvrta na ovaj splet događaja. Jedan se tiče odnosa premijera prema institucijama, javnom interesu, odnosno privatizaciji najviše funkcije u državi, a drugi na ustanovljenje te „uvrede“ – Vučiću, pederu, koja, čini se, odgovara svima koji žele smenu aktuelne vlasti, odnosno silazak lidera naprednjaka sa državnog trona. I onima koji su na strani građanske Srbije, koja je osetljiva na ljudska prava, koja se zalaže za evroatlantske integracije, suočavanje sa prošlošću, ali i onima koji se nalaze na potpunoj drugoj strani i predstavljaju retrogradnu snagu u društvu.

Naime, treba podsetiti kada i zašto, odnosno ko je tvorac te uvrede upućene premijeru. Reč je o pripadniku navijačke grupe, društvene pojave koja je angažovana u ostvarenju društveno političkih ciljeva sprovođenja nasilja nad pripadnicima seksualnih manjina. Istim onim koji kada vide pripadnika gej populacije, imaju poriv da uzmu motku i da biju. Vučić je za njih postao peder kada je konačno, po prvi put tokom svoje vladavine, organizovao Paradu ponosa na ulicama Beograda. Kada je, takođe, dogovorio istorijsku posetu najvišeg albanskog zvaničnika Srbiji i uveo u javni govor neophodnost pomirenja Srba i Albanaca. Nastala je ta parola, dakle, nekoliko dana nakon Parade ponosa, a na fudbalskoj utakmici Srbija-Albanija, koja je trebalo da bude svojevrsni uvod u relaksaciju odnosa dve države. Zbog toga je veličanje i naslađivanje ovom uvredom ako ništa drugo bar neprincipijelno od strane onih koji su nezadovoljni Vučićevim odnosom prema manjima, ali i, kako se to inače karakteriše, neiskrenoj regionalnoj politici, koju čini red uvreda, red pomirljivih tonova.

Drugi nivo odnosi se na činjenicu da je Vučić, osvrćući se na uzvikivanje sporne parole od strane pristalica SPS, poručio socijalistima da su nezahvalni jer ih je, kako kaže, držao u vladi. Time je Vučić unizio sebe a ne socijaliste. Predstavio je, naime, svoje shvatanje institucija sistema, kao privatnog vlasništva, u čijem sastavu „drži“ ljude po tome kako se odnose prema njemu, a ne po stručnosti i rezultatima koje ostvaruju u svom poslu.