REN: EU sposobna da obezbedi pravdu, slobodu i bezbednost

novac. EU je najveći svetski donator razvojne pomoći, kako putem zajedničkih razvojnih programa EU tako i programa svojih država članica.
Decembra 2005. evropski lideri potpisali su Evropski konsenzus o razvoju, jednu političku izjavu o spremnosti EU da učini značajan doprinos ukidanju siromaštva i da pomogne izgradnji mirnijeg i ravnopravnijeg svijeta.
„Trgovinska politika je drugi ključni instrument spoljnih odnosa EU“- navodi Ren i dodaje da države članice predstavljaju samo sedam odsto svetskog stanovništva, ali one sa sobom nose više nego petinu globalnog izvoza i uvoza. Trgovina jeste jedna od primarnih oblasti u kojoj članice EU vide da mogu postići bolju poziciju ako zajedno djeluju. Kao jedna od svjetskih vodećih trgovinskih sila, EU ima jak interes za stvaranje uslova u kojima trgovina može da napreduje.
Kao jedan od jakih instrumenata EU Ren navodi diplomatiju. „Sve donedavno EU nije imala zajedničku diplomatiju, već je bila uključivana u diplomatske napore posredstvom ministarstava spoljnih poslova svojih država članica. Međutim, od devedesetih, u velikoj mjeri zbog lekcija koje su naučene iz razarajućih ratova na Balkanu, i nakon što su Francuska i Ujedinjeno Kraljevstvo shvatili da ne mogu ništa uspjeti ako djeluju samostalno, zajednička spoljna i bezbjednosna politika EU postala je vrijedna svog imena“ – piše Ren.
Četvrti instrument jeste vojska. EU angažuje svoje vojnike za održavanje mira mnogo prije nego za intervenciju. Unija se usmjerila na unapređenje svojih kapaciteta za brzo reagovanje. „Među državama članicama EU samo Britanija i Francuska raspolažu kapacitetima da prebace vojnu snagu, u pravom smislu te riječi. Zbog toga, države članice stavljaju više naglasak na kreiranje komplementarnih i interoperativnih vojnih kapaciteta stvaranjem „bojnih grupa“ koje čine vojne postavke iz različitih država članica. Svaku „bojnu grupu“ čini 1.500 vojnika, a za svrhu brzog razmještanja“ – navodi Ren.
On apostrofira i civilne misije EU, koje pomažu da se obezbijedi vladavina prava. „EU je uspješno vodila policijske misije na Balkanu i u Kinšasi (Demokratska Republika Kongo). EU je, takođe, pokrenula i EU misiju za pomoć razgraničenju na graničnom prelazu Raf ah na palestinskim teritorijama“ – podsjeća Ren. Kao jak adut Unije u većem upravljanju globalnim procesima Ren navodi „naglo ojačanu sposobnost EU da obezbjediti pravdu, slobodu i bezbednost“.
Neki stručnjaci nazvali su ovakav pristup EU „kolonijalnim“ ili „imperijalnim“ – konstatuje Ren i ocjenjuje da je to „pogrešno, pošto metod EU da projektuje moć jeste, u stvari, primjer onoga što Hans Maul naziva civilna moć – gdje učesnik nastoji da oblikuje svoje okruženje kako bi ono odgovaralo njegovim interesima“.