Karamarko osporava legitimitet hrvatskog suda

                       p { margin-bottom: 0.25cm; line-height: 120%; 

Karamarko je u ponedeljak izjavio da je „Veljko Marić žrtva nezakonitosti“, propustivši da spomene zločin za koji je osuđen, te da je „poglavlje 23 koje Srbija pokušava riješiti na neki način zapinje upravo na univerzalnoj jurisdikciji“ i time, prema Inicijativi, otvoreno osporio legitimitet odluke Županijskog suda u Bjelovaru, koji je potvrdio osuđujuću presudu za Marića. Ministar Medved je iskazao solidarnost s njim.

Upravo je zajednička istraga Državnog odvjetništva Republike Hrvatske (DORH) i Tužilaštva za ratne zločine Srbije, prema Sporazumu o saradnji u progonu učinilaca krivičnih dela ratnih zločina, zločina protiv čovječnosti i genocida koji su potpisali 2006, dovela do hapšenja, osuđujuće presude i izručenja Hrvatskoj Veljka Marića.

Kako naglašavaju u Inicijativi, svrha tog sporazuma „nije da se u Republici Srbiji procesuiraju državljani Republike Hrvatske“. „NJegova svrha je omogućavanje procesuiranja državljana Republike Srbije koji imaju prebivalište u Republici Srbiji te ih nije moguće procesuirati zato što su nedostupni nadležnim tijelima Republike Hrvatske, a za kaznena djela počinjena na području Republike Hrvatske“, navode u Inicijativi.

arić je 31. oktobra 1991. u selu Rastovac u blizni Grubišnog Polja, kao pripadnik hrvatskih snaga, prema iskazu supruge ubijenog civila Petra Slijepčevića, ispalio više hitaca iz automatske puške u njenog supruga i usmrtio ga. Uhapšen je 2010. na granici Srbije i Bugarske. U Srbiji je proglašen krivim i osuđen na 12 godina zatvora 23. septembra 2011. Osuđujuću presudu potvrdio je Apelacioni sud u Beogradu, a potvrdio Županijski sud u Bjelovaru.

Kaznu je prvo služio u Padinskoj skeli kod Beograda, premešten je u Sremsku Mitrovicu, a odatle je prebačen u Hrvatsku na odsluženje ostatka kazne. U međuvremenu, Tužilaštvo za ratne zločine pokrenulo je istragu protiv Marića 2011. zbog sumnje da je tokom septembra 1991. na teritoriji opštine Grubišno Polje počinio ratni zločin nad civilima, ranjenicima i bolesnicima.

U zahtevu za sprovođenje istrage navodi se da je Marić, kao pripadnik Zbora narodne garde, u prostorijama Srednjoškolskog centra u Grubišnom Polju, mučio i telesno povređivao zatvorenike srpske nacionalnosti. U više navrata je rukama i nogama udarao oštećenog Zvjezdana Mačka, koji je bio vezan za stolicu i okvirom pištolja sa oštrim metalnim nastavkom pravio mu otvorene rane (ukupno 37), na koje je sipao so.

arić je osumnjičen i da je zajedno sa pripadnikom iste jedinice R. T. ubio Miću Vasiljevića tako što mu je nožem prerezao stomak. Osumnjičen je i za ubistvo Vladimira Kučere, pripadnika Teritorijalne odbrane Grubišno Polje, u Ivanovom selu, na imanju porodice Horak. Inače, najmanje četiri osobe – pripadnika srpskog naroda – koja su imala hrvatsko, ali ne i srpsko državljanstvo, a koja su počinila ratne zločine protiv građana hrvatske nacionalnosti na teritoriji Hrvatske su procesuirana i osuđena pred Odeljenjem za ratne zločine Višeg suda u Beogradu.

Iz Tužilaštva za ratne zločine za Danas o zahtevu Hrvatske da Srbija izmeni zakon u delu o univerzalnoj nadležnosti

Blokiranje principa nekažnjivosti za ratne zločine

Tužilaštvo za ratne zločine Srbije ostaje pri stavu da bi zahtev Hrvatske da Srbija izmeni Zakon o organizaciji i nadležnosti državnih organa u postupku za ratne zločine u delu njegove univerzalne nadležnosti, kao jedan od uslova za otvaranje poglavlja 23 u pristupanju EU, „neminovno doveo do narušavanja principa sprečavanja nekažnjivosti za počinjena krivična dela ratnih zločina na prostorima nekadašnje SFRJ, a suprotan je i principima međunarodnog humanitarnog prava“.

Kako je Danasu rečeno u Tužilaštvu, nakon oružanih sukoba, značajan broj stanovnika morao je da napusti teritorije bivših republika, posebno sa teritorije Hrvatske, a potom je veliki broj stekao državljanstvo Srbije. Među tim osobama, ukazuju iz Tužilaštva, su odgovorni za izvršenje krivičnih dela ratnih zločina, kao i žrtve počinjenih ratnih zločina.“Zbog ovih okolnosti, jednostavno je nemoguće ostvariti princip sprečavanja nekažnjivosti za počinjene ratne zločine u situaciji zabrane izručenja drugim državama sopstvenih državljana za počinjene ratne zločine. Zahtev Hrvatske je suprotan principu međunarodnog humanitarnog prava koji obavezuje sve države da suzbiju sve povrede ovog prava“, navode iz Tužilaštva za ratne zločine.