Ljotić nije zabavan

Reč je u stvari o tekstu „Dugo putovanje Henrika Lautnera“ koji se bavi životom tog zloglasnog ljotićevca odgovornog za ratne zločine nad zarobljenim partizanima i civilima. Autor teksta Nemanja Baćković napisao je i antrfile „Ko su bili ljotićevci“ odnosno podtekst u kome je prikazao taj kolaboracionistički pokret na potpuno skandalozan i neprofesionalan način, nijednom rečju ne naglasivši da je reč o fašističkoj organizaciji.

Zbog objavljivanja članka takve sadržine u Politikinom zabavniku Jevrejska zajednica u Beogradu sa pravom je zatražila ispravku i izvinjenje od nadležnih u redakciji tog časopisa. Objavljivanje teksta su kritikovali i Savez antifašista Srbije, Udruženje antifašista Zrenjanina, Nezavisno udruženje novinara Srbije i Nezavisno društvo novinara Vojvodine. Saopštenjima sa osudom članka koji predstavlja tipičan primer revizije istorije oglasile su se i političke organizacije poput Lige socijaldemokrata Vojvodine, Socijaldemokratske unije i Nove komunističke partije Jugoslavije.

Umesto da se rukovodstvo Politike a.d. i Politikinog zabavnika izvini zbog teksta koji nikako nije smeo da bude objavljen jer predstavlja najgrublju uvredu žrtava stradalih tokom okupacije Jugoslavije u Drugom svetskom ratu kao i svih antifašista i rodoljuba na ovim prostorima, glavni i odgovorni urednik Politikinog zabavnika Zefirino Grasi je naglasio da će u narednom broju objaviti „pojašnjenje“ te da nije postojala namera da se „revitalizuje uloga jedinice Zbor i Dimitrija LJotića“. Međutim, ono što je izneseno u tekstu potpuno demantuje Grasija.

Tokom naci-fašističke okupacije formiran je takozvani Srpski dobrovoljački korpus, sastavljen od pripadnika Jugoslovenskog narodnog pokreta „Zbor“, kvislinška jedinica koja se na strani agresora borila protiv partizanskog oslobodilačkog pokreta. Pored toga što je reč o klasičnoj partijskoj miliciji (članovi su mogli da budu samo pripadnici Zbora) po ugledu na nemačke SS jedinice ( čiji su pripadnici bili članovi Nacističke partije) , SDK je naoružavan i snabdevan od strane okupatora a pred kraj rata i inkorporiran u sastav SS-a.

LJotićevci su bili bestidni izdajnici koji su služili okupatoru i kolaboracionističkoj vladi MIlana Nedića, učestvovali u strukturama kvislinškog režima, asistirali u zločinačkim odmazdama protiv rodoljuba i civila, formirali logor za prevaspitavanje komunističke omladine u Smederevskoj Palanci. Tvrdnja da je LJotić „osuđivao pogrome Jevreja“ je potpuna laž i drskost jer se u programskim smernicama „Zbora“ ističe protivljenje „rasnom mešanju“, jedan od njegovih najbližih saradnika Milorad Mojić, generalni sekretar JNP „Zbor“ još 1940. godine napisao je huškački pamflet „Srpski narod u kandžama Jevreja“ a sam LJotić se zalagao za iseljenje Jevreja iz Srbije. LJotićevci su zdušno pomagali nacistima u progonu, hapšenju, zatvaranju i ubijanju kako Jevreja tako i Roma, komunista, antifašista i drugih rodoljuba.

Dimitrije LJotić je Jugoslovenski narodni pokret „Zbor“ formirao 1935. godine. Uzor mu je bio osnivač monarho-fašizma Šarl Moras a o Hitleru i Musoliniju je imao veoma pozitivno mišljenje. Ideologija „Zbora“ je bila „staleška monarhija“ odnosno LJotićeva varijanta fašističkog korporativnog društva.

Shodno tome, uredništvu Politikinog zabavnika preostaje samo da prizna svoju grubu grešku i postara se da je više nikada ne ponovi.