Doajenka među ženama u srpskom izdavaštvu Nataša Marković objavila je svoju knjigu „Jelisaveta Načić – žena koja me uznemirava“ (izdavač Radionica knjige, biblioteka Plavi jahač, Beograd 2018).
Autorka za junakinju svoje knjige kaže da je njena Boginja arhitekture, zaboravljena graditeljka Beograda, koja je gradila ovaj grad kada je on od turske kasabe postajao moderan evropski grad.
Jelisaveta Načić je živela: u Beogradu, Skadru, Dubrovniku, gde je i umrla 1955. godine. NJene najznačajnije građevine su: Škola kralj Petar Prvi kraj Saborne crkve, koja i danas deluje raskošno (1906), Zelene barokne stepenice preko puta Francuske ambasade (1903), mnoge privatne kuće, kuća Marka Markovića (1904), Prva bolnica za tuberkulozne u Srbiji (1912), Prvi kolektivni stanovi na Balkanu kraj Bajlonijeve pijace (1911), Prva fabrika cigala u Prokopu. Projektuje crkvu Aleksandra Nevskog u Beogradu i crkvu u Štimlju na Kosovu, posvećenu kosovskim junacima. Kao urbanista Beograda uređuje Kalemegdan (1903), koji je između dva rata bio najotmenije šetalište Beograđana, Terazije (1911). Sarađuje sa čuvenim vajarom Ivanom Meštrovićem, prijateljica je Dimitrija Tucovića, Kola srpskih sestara.
Kao poznatu patriotkinju, intelektualku, po okupaciji Srbije, Austrijanci su je 1916. godine oterali u logor Nežider, logor za srpsku elitu, gde je bila zatočena sa 15.000 Srba. U logoru, zaljubljuje se u uglednog albanskog profesora, pesnika, revolucionara Luku Lukaja, školovanog u Beču. Venčava se u logoru i 1917. godine u logoru rađa malu plavu devojčicu Luciju… Po izlasku iz logora, dve godine žive u Beogradu, zatim Skadru i 1923. sele se u Dubrovnik. U Dubrovniku, Jelisaveta se nikada više nije bavila arhitekturom.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na Twitter nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
