Ima šezdeset šest godina. Penziju je stekao kao radnik Kompanije Jumko. Pa, ipak, njegova životna biografija je vezana za robovanje boginji Taliji. U najmanje deset postavki predstave „Koštana“ odigrao je više od pet stotina puta lik Mitketa, posrnulog i emotivnog trgovca. Sa takvim iskustvom kao da je više „dublirao“ nego li glumio likove slavnog pisca, a njegovog prezimenjaka.
– Mitke je neprevaziđeni lik koji se prvo kod glumca tumači u njegovom emotivnom sklopu, a onda se sve to propušta kroz glas. On nam i dalje šalje univerzalnu poruku da mnoge stvari u životu možemo da sanjamo, a da ih ne dotaknemo. To je moje iskustvo i sa drugim likovima iz opusa najvećeg srpskog realiste kakav je Bora – kaže u razgovoru za Danas ovaj glumac.
On je dobitnik tri „glumačka oskara“ za glumca amatera koji se dodeljuje na festivalu Pozorišnih amatera u Trebinju gde su se do raspada SFRJ okupljala najbolja amaterska pozorišta od Kopra do Kavadaraca.
Ljubomira Simovića izdvaja kao dramskog pisca koga posebvno ceni zbog uloga koje je ostvario u predstavama „Putujuće pozorište Šopalović“, „Hasanaginica“, „Kosovski boj“, a ništa manje vrednim ne smatra tekstove „Ruženje naroda“ i „Sveti Georgije ubiva aždahu“.
– Voleo bih da u svom prolazu kroz sjajnu srpsku dramsku literaturu kao glumac odigram uloge u predstavama „Kamen za pod glavu“ Milice Novković kao i u „Čudu u Šarganu“. Šekspir je dramski „oblakoder“ koji bi mi teško pao kao glumački zadatak zbog specifičnosti njegovog jezika, kao što je to slučaj sa govorom koji koriste likovi u delima Bore Stankovića – objašnjava ovaj glumac amater koji je odavno iskoračio iz tog zvanja.
Teško mu pada kada pred novinarem treba da licitira o najvećim glumačkim imenima srpskog glumišta. Pomenuće Jovana Milićevića, Batu Stojkovića, Tanasija Uzunovića, Mišu Žutića, Miliju Vukovića, odbijajući kaže koji mu je glumac najdraži.
– Za mene je bila čast da na sceni igram sa Nebojšom Dugalićem, koji me kao dečak gledao na sceni pozorišta u Kraljevu kada je počinjao svoju karijeru. Tu su i Milan Vasić, Ljubomir Bandović, reditelj Jug Radivojević, njegov pokojni otac Radoslav, majka Ljiljana – podseća nas Dragan.
U predstavi „Prljave ruke“ Žan Pol Sartra igrao je političara Oderera, da bi posebno mesto u njegovoj slikovnici likova koje je tumačio posebno mesto zauzeo Jevgenij Fjodorovič Hobotov u predstavi „Paviljon br. 6“ Antona Pavloviča Čehova.
– Predstavu je režirao Nebojša Dugalić. U njoj je do smrti glumio i Radoslav Radivojević, upravnik i glavni „pečatorezac“ svih događanja u vranjskom pozorišu u poslednjih pola veka. Nakon njegovi smrti Dugalić je preuzeo ulogu i sa tom predstavom u Moskvi je Pozorište „Bora Stanković“ osvojilo „Srebrnog viteza“. Zamislite kakav je osećaj odgovornosti da usred Moskve pred publikom koja Čehova i dalje smatra živim vi iz jedne geografske provincije igrate njegov tekst – kaže Stanković.
I kao što obično biva – jubilej 35 godina umetničkog rada nije naišao na podršku Gradske uprave u Vranju. Za štampanje kataloga, našao se sponzor jer gradski oci su odbili Draganov pisani zahtev da se iz budžeta izdvoji 35.000 dinara koliko je koštala štampa.
– Nisam ljut, ali mi ovakve stvari ne daju mira. Ispada da sam ja sada neki „parničar“ ali moj primer ukazuje da nešto mora da se menja zbog onih koji dolaze i koji će Vranje predstavljati ne samo u pozorišnoj već i u drugim oblastima kulture i stvaralaštva – pojašnjava nam Dragan, koji je novčani deo nagrade za osvojeno prvo mesto na Festivalu monologa u Nišu od 126.000 dinara donirao obnovi pozorišta u Vranju, koje je izgorelo jula prošle godine u požaru.
Ne zaboravljajući svoju rodnu Masuricu, selo u opštini Surdulica Dragan Stanković je kozačkim entuzijazmom obnovio rad Pozorišta „Barja“ i režirao i igrao u više predstava, od kojih mu je najdraža ipak „Jovča“ i „Nečista krv“ sa kojom će Surduličani na festivalu u Trebinju osvojiti pozorišni Olimp u amaterskoj konkurenciji.
Srpsko glumište
– Znak pored puta jednog velelepnog grada kao što je Vranje je svakako i moj prijatelj Dragan Stanković, bez kojeg bi svekoliko stvaralačko bogatstvo ovog kraja bilo zaista vrlo siromašno. Ali kada kažem ovog kraja želim da dodam – bez ikakve sumnje i srpskog glumišta – napisao je za katalog povodom izložbe fotografija iz predstava u kojima je Stanković igrao, glumac kraljevačkog pozorišta Mile Nedeljković.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na Twitter nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
