Fantastične nesuglasice

Prvo sveže vesti: Kuća Warner Bros. objavila je nedavno putem kancelarije lokalnog distributera Tucka da se uveliko privode kraju pripreme za snimanje filma „Watchmen“, ekranizacije stare i voljene grafičke novele, koja i u Srbiji skuplja poene zahvaljujući domaćem izdavaču „Beli put“, koji pak ne prestaje da nas prijatno iznenađuje. Isti izdavač slično je učinio i početkom godine, objavivši kultni strip Frenka Milera „300“, uoči premijere istoimenog filma Zeka Snajdera, jednog posve novog i neobičnog reditelja, čije „laktanje“ u svetu korumpiranog filmskog biznisa pratimo sa punom pažnjom. E isti taj Zek Snajder, koji je tako traljavo debitovao pre samo nekoliko godina rimejkom – ili šta je to već bilo- zombi filma „Zora mrtvih“ (Dawn of the Dead), sada bez ustručavanja ekranizuje grafičku novelu, koja za razliku od prethodne ima mnogo poklonika i duži vek trajanja. Da bi smirio fanove, Snajder je najavio da će prilikom snimanja filma „Watchmen“ koristiti dosad neviđenu tehnologiju i da će svi koji su rado gledali film „300“ biti toliko puta više iznenađeni. Glumačka podela, u kojoj opet i pored brojnih spekulacija nema ni jednog glumca sa holivudske „A“ liste, ukazuje da su iznenađenja i ovog puta moguća. Premijera filma „Watchmen“ zakazana je za mart 2009. godine.
A sada malo o filmu „300“! Da li je Snajder uspeo da zadovolji znatno veću hordu fanova/stručnjaka/eksperata/i svih onih koji to misle da jesu, od onog broja iz naslova njegovog filma, teško je zaključiti, ali da se dobrano potrudio ne može niko da ospori! Prema sopstvenom priznanju, čim je dobio „zeleno svetlo“ od jednog od najvećih strip umetnika današnjice Frenka Milera, Snajder se zakleo da neće popustiti pred zahtevima holivudskih trustova da se priča izmeni i prilagodi prosečnom gledaocu, odnosno da se izbegnu povodi za diskusiju u trenucima nesređenih odnosa sa Bliskim Istokom (?). Grafička novela Frenka Milera, nekada objavljena u nekoliko odvojenih strip epizoda, zapravo je slobodna interpretacija u istoriji čuvenog sukoba u Termopilskom klancu, koji se odigrao 480 godina pre Hrista. Da tri stotine žestokih momaka, tadašnjih super ratnika spartanskog porekla, nije ustalo protiv tiranije koja je nadirala sa Istoka, mnogi istoričari tvrde da bi svet danas izgledao potpuno drugačije! Šta se zapravo tada dogodilo nikada nećemo sasvim pouzdano saznati, ali priča sama po sebi dovoljan je povod za mnoge varijacije, koje je tokom svih ovih vekova i doživljavala. To je jedan od razloga zbog čega ni strip, a nedavno ni film nije naišao na razumevanje istorijskih stručnjaka. Zapravo mnogi od njih nisu ni želeli ozbiljno da se bave Milerovom vizijom sukoba, a kamoli Snajderovom celuloidnom verzijom. Jer Frenk Miler nije po ključu uzeo istorijski događaj i pretvorio ga u strip, već je inspirisan tim događajem napravio strip, kojim je od njega stvorio mit!
I naravno uspeo je u tome, baš kao što je i njegov poklonik Zek Snajder uspeo to da valjano prebaci na veliko platno. Rukovodivši se prethodnom uspešnom ekranizacijom tri stripa iz Milerovog serijala „Grad greha“ koje je tako superiorno odradio maestro iz Teksasa Robert Rodrigez, mlađani Snajder priču opisanu u stripu „300“ preneo je doslovno na veliko plano, dopunivši je usput iznova izfantaziranim scenama borbe i novom storijom o prevari i izdaji među političarima u drevnom spartanskom parlamentu, koja je doduše i najveća „rana“ filma u celini. Ali sve to je vrlo promišljeno uradio u godinama ponovnog velikog interesovanja za istoriju, zahvaljujući epskim kostimiranim spektaklima poput „Aleksandra“, „Troje“ ili „Nebeskog kraljevstva“, odnosno iznova ispričanim brojnim ratnim drama, kojima dominira dvojac Klinta Istvuda „Pisma sa Ivo Džime“ i „Zastave naših očeva“. U filmu „300“, isti broj mukom treniranih Spartanaca, rođenih ratnika, predvođeni nepokolebljivim kraljem Leonidom, kreću u Termopilski klanac, kako bi se odupreli milionskoj vojsci koja neumoljivo prodire ka Zapadu, za zahtev Kserksa, devijantnog kralja Persije. Ta jednostavna premisa bila uvod je brojne polemike pokrenute početkom godine, kada se film našao na redovnom bioskopskom repertoaru. Jedni su pričali kako je film glup i besmislen, drugi su ga nazivali remek-delom. Jedni su se divili vizuelnoj originalnosti i vizuelnosti, drugi su tvrdili da je plagijat. Jedni su vrištali od smeha zbog dijaloga i replika koje nikako ne odslikavaju vreme u kojem se radnja filma odvija, drugi su isticali kako je drugačijim stilom pripovedanja autor upravo otišao korak dalje. Jedni su film nazivali ultimativnim herojskim ostvarenjem, drugi su se šalili objašnjavajući kako je naslov filma zapravo odgovor na pitanje koliko je to gej film, na skali od jedan do deset! I što reče Džerard Batler, njegov glavni protagonista u jednom od dokumentaraca na DVD izdanju: „It’s not just kicking the butt movie“!
Ne Džeri, definitivno nije!
I samo mala dopuna: Kao što to obično biva, istovremeno je snimljen još jedan film na istu temu, naslovljen „The Last Stand of 300“. Prilikom realizacije, korišćeni su takođe brojni vizuelni efekti, ali u produkcionom smislu to je televizijski kvazi dokumentarni film, rađen da bi zadovoljio stručnjake i da bi bio korektan, što i jeste! Film je prikazan na nekoliko istorijskih kanala, a dobri poznavaoci interneta mogu ga daunlodovati sa nekoliko sajtova.