Timčenkovi nepogrešivi sudovi

Nedavno se u gradu na Veternici pojavila knjiga „Književna baština Leskovca“, u kojoj je marljivi politikolog, Predrag Stajić priredio neke od radova najpoznatijeg leskovačkog književnog kritičara i istoričara, esejiste i filozofskog pisca Nikolaja Timčenka. Ovo je, u stvari, treća knjiga objavljena posle Timčekove smrti. Najpre je 2006. prof. Pedagoškog fakulteta u Vranju, Sunčica Denić priredila knjigu „Francuske beleške“, a zatim je iste godine, prof. Jovan Pejčić odabrao Timčenkove radove, koji su objavljeni u knjizi „Književnost i dogma“. Inače, rukopisna zaostavština Nikolaja Timčenka sadrži više tomova esejističkih i monografskih radova o čemu brine Fondacija „Nikolaj Timčenko“.
Za života, Timčenko je objavio knjige: Fragmenti iz istorije Leskovačkog pozorišta I – 1896-1941″, Leskovac 1966, „Pesnik i zavičaj“, Kruševac 1969, „Zapisi o pesniku“ (o poeziji Vaska Pope), Kruševac 1972. i delo „Fragmenti iz istorije Leskovačkog pozorišta II – 1948-1983, Leskovac 1983. godine. Timčenko je rođen 6. decembra 1934. u Leskovcu, gde je i umro 29. decembra 2004. godine. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Begradu (grupa za jugoslovensku književnost). Radni vek uglavnom je proveo kao novinar i lektor leskovačkog nedeljnika Naša reč. Rasprave, oglede i prikaze objavljivao je u svim značajnijim srpskim i jugoslovenskim časopisima i listovima. Bibliografija štampanih radova Nikolaja Timčenka broji više od 1.200 autorskih jedinica.
– Među brojnim fasciklama s rukopisima Nikolaja Timčenka jedna je nosila naziv „Leskovačke teme“. U nju je Timčenko odlagao svoje tekstove o leskovačkom kulturnom životu, o prošlim i savremenim zbivanjima i prilikama u književnosit i umetnosti – istriče Predrag Stajić, autor pogovora knjige „Književna baština Leskovca“. Nikolaj Timčenko je bio sav predan stvaralaštvu, zaljubljenik u pisanu reč. Zračio je predanošću, podsticao i hrabrio svoju okolinu da istraje u nimalo lakom hodu po izazovnim i nesigurnim područjima poezije, proze, dramskog stvaralaštva, esejistike i kritike.
Ova knjiga, kako primećuje priređivač Predrag Stajić, ne donosi sve što je Timčenko od polovine 20. veka do kraja života napisao i objavio u leskovačkoj kulturi. Ipak, sadrži niz zanimljivih tekstova i ocena o poznatim stvaraocima Leskovca kao što su bili Sreten Dinić, dr Žak Konfino, Aristomen Ristić, Dragoljub Trajković, Jovan V. Jovanović, Miroslav Milovanović ili, od živih pisaca, delo najpoznatijeg leskovačkog pesnika Bore Zdravkovića. Tu su i zanimljive ocene o leskovačkoj periodici, posebno o časopisu Naše stvaranje, čiji je urednik bio više godina. Pored Zadužbine „Nikolaj Timčenko“, izdavač ove knjige, koja je, moglo bi se reći, samo isečak iz prebogatog dela Nikolaja Timčenka, je Leskovački kulturni centar. Ona, razume se, samo u fragmentima, što je i bila namera izdavača, upotpunjuje inače poprilično praznu sliku o leskovačkoj kulturi od sredine minulog do početka ovog veka i u tome je njena najveća vrednost.