Izložbu slika sa 40. saziva likovne kolonije Sopoćanska viđenja moguće je još par dana pogledati u Maloj galeriji Doma Vojske Srbije.
Polazeći od stava da su tokom 40 godina svog postojanja Sopoćanska viđenja afirmisala „likovno svedočanstvo vremena“, selektorka Olivera Vukotić pravi izbalansiran izbor umetnika starije, srednje i mlađe generacije insistirajući da se u postavci nađu umetnici koji su već jednom učestvovali u radu kolonije kao i oni koji to čine prvi put, potvrđujući time stav koji afirmiše kontinuitet i otvorenost. Tako su se u 40 sazivu našli: Milica Antonijević, Nataša Budimlija Krstić, Miloš Đorđević, Velizar Krstić, Dušan Mikonjić, Bojan Otašević, Mehmed Slezović, LJiljana Stojanović, Ervin Ćatović i Muriz Čoković.
Insistirajući na „bogatstvu različitosti“ kao i promovisanju „tradicionalnih vrednosti“ selektorka je ostvarila koherentan pogled na mogući presek savremenog likovnog stvaralaštva u Srbiji. Umetnici izrazitih individualnosti u ambijentu nataloženih istorijskih i duhovnih slojeva reaguju na osoben način. Tako Dušan Mikonjić i Nataša Budimlija svoje impresije tkaju na osetljivim kolorističkim harmonijama vezanim za lokalni pejzaž. Kod Mikonjića, pejzaž je izraz tananih lirskih osećanja idiličnog štimunga dok kod Budimljije emanira evidentnom životnom snagom i optimizmom. Simboličke predstave vezane za figuru kod Velizara Krstića i Bojana Otaševića iniciraju stanja dubljih psiholoških poniranja dodirujući prostore podsvesnog /Krstić/, ili su portretni izraz slike vremena/ Otašević/. Kao izrazi meditacije nad prošlošću i njenim ostavljenim tragovima mogu se posmatrati radovi Milice Antonijević, koja u kolažnoj strukturi kompozicije sintetiše elemente zemlje i neba – prolaznog i večnog.
Svoje meditacije LJiljana Stojanović slaže na fonu značenja simboličkog što se manifestuje kao energija zračenja simboličkih formi kao izraza dubljih nivoa podsvesti. Fenomen svetlosti predmet je preobražaja iz fizičke u duhovnu dimenziju na radovima Muriza Čokovića. Pejzaž kao tema povod je za gestualne ekspresije unutarnjih stanja kod Ervina Ćatovića u čijem kolorizmu utišanih mrkih, crvenih i plavih tonova ima patine prolaznosti vremena. Miloš Đorđević ostaje u okvirima svojih prepoznatljivih tema vezanih za banderu čija ritmika linija i površina inicira stvarnost lišenu transcedentnih sadržaja.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na Twitter nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
