Mestobljustitelj Amfilohije

Gugl pretraga dezignacije „Amfilohije“ daje neke fascinantne rezultate, od kojih se svakako izdvaja Vikipedija članak u kojem možete videti sliku metalne crkve (ne, nije reč o metal bendu Metal Church) kako biva dovezena na vrh planine helikopterom (!), a sve pod dirigentskom palicom Riste, ovaj, Amfilohija Radovića. Cyber. Zanimljivo je primetiti razliku između članaka koji se na istom sajtu napisani na dva jezika, jedan je „srpski“, drugi „srpskohrvatski“. Ovaj prvi je uvek pisan ćirilicom i nekako često odiše nacionalizmom, o čemu god da je reč. U ruskoj verziji, Amfilohije je „mestobljustitelj“, reč koju koriste samo oni Rusi kojima paralelu možemo da nađemo u Obrazima, Dverima, kao i ostalim klerofašističkim organizacijama. Vredi baciti pogled i na albansku verziju, u kojoj je dotični – Amfilohije Rradoviqi, sa sve dvostrukim „r“. Zašto postoji verzija na katalonskom, ostaće večna misterija.

Amfilohije je na ovim prostorima znan kao lokalni crkvenjak-troublemaker. Opisan je često kao „kontroverzan“, mada ovu oznaku nije zaslužio. I Ričard Dokins je opisivan kao „kontroverzan“, a njih dvojicu u isti koš staviti je ontološka papazjanija. Ponekad se čini da dezignacija „kontroverzan“ može da znači a) totalnu besmislicu i b) genijalnu ideju, pa sad ko je ko i ko se čime bavi – neka čitaoci odluče. U međuvremenu, Amfilohije se „kontroverzno“ zalaže za rat, dok je mir u njegovom rečniku „truo“. Među slikama na kojima je moguće videti ovog mestobljustitelja izdvaja se ona na kojoj nazdravlja Arkanu, kao i jedna na kojoj dodeljuje nekakav orden Putinovoj marioneti, Medvedevu. Ukratko, Amfilohijevo društvo se i na internacionalnom nivou može okarakterisati kao „oni koji bi trebalo da budu pohapšeni zbog zločina protiv čovečnosti“, da li prvo Arkanov duh, da postoji, ili Medvedev – svejedno je.

Ristin prezir prema abortusu i homoseksualnosti je na ovim prostorima legendaran. Evo izvoda iz zvaničnog teksta Srpske pravoslavne crkve, teksta koji je potpisao Rista Mestobljustitelj: „Može li se proglasiti za vrlinu i čovjeka dostojno pravo – gaženje i skrnavljenje tog i takvog zakona ljudske prirode, samog bogodanog smisla čovjekovog postojanja i vječnog smislenog Zakona Božjeg? Ne pretvara li se čedomorstvom (abortusom) materina utroba, stvorena da bude radionica života, u radionicu smrti? Isto tako i beslovesno raspaljivanje pohote muškog na muško i ženskog na žensko, ne predstavlja li obesmišljenje velike i sverodne tajne bračne ljubavi kako u vremenu tako i u vječnosti? Ljubav je data čovjeku da rađa; svako rođenje je rođenje za vječnost, a ne za smrt i ništavilo. A drvo koje ploda ne rađa siječe se i u oganj baca. Da li je jalova ljubav – ljubav? A takva je muželožnička, gej-lezbijska ljubav koja neće i ne može naslijediti Carstva Božijega, jer je besplodna i jalova (sr. 1Kor. 6, 9). Jer njen eros vodi u smrt i samoubistvo, istovjetan je sa smrću. Sodoma i Gomora su u drevna vremena sami sebe uništili, sagorevši u sumporu i ognju, upravo zato što su pretvorili prirodno upotrebljavanje muškog i ženskog u protivprirodno (sr. Rim. 1, 26), samouništavajuće“ (šta znači „muželožnički“?).

Šta je na ovo imao da kaže bivši ministar vera, Naumov? „Sve mi se to uklapa u mozaik, kojim se u jednom delu javnosti naša crkva i njeni velikodostojnici tretiraju na jako ružan način. Pokušava da se uruši njihov ugled nekom kvazisekularizacijom države. Saopštenje mitropolita je utemeljeno na doktrini naše vere, na Starom i Novom zavetu“. Jadni crkveni dostojnici, veliki i mali!

I ne zaboravite: Amfilohije ima doktorat! Ph.D. iz mestobljustiteljstva?

Autor je lingvista, magistar evropske kulture i odgovorni urednik žurnala Humanicus (www.humanicus.org)