Kolone sećanja u senci presude „vukovarskoj trojci“

U Vukovaru je juče obeležena 16. godišnjica pada grada, nakon tri meseca borbi između snaga JNA i hrvatskih jedinica u jesen 1991.
Ove godine se manifestacija održala u senci haške presude „vukovarskoj trojci“ koja je u ovom gradu doživljena kao novi šamar međunarodne zajednice Vukovaru i kao dokaz nepravde i nepostojanja volje da se kazni zločin na Ovčari, gde je nakon pada grada ubijeno 260 pripadnika hrvatskih snaga i ranjenika iz bolnice.
Više od 15.000 ljudi iz cele Hrvatske učestvovalo je juče u tradicionalnoj koloni sećanja od vukovarske bolnice do Memorijalnog groblja žrtava iz rata. Nije ih sprečilo loše vreme, sneg i vetar da budu u Vukovaru i iskažu poštovanje ovome gradu koji je postao simbolom stradanja, ali i nezavisnosti Hrvatske.

Misa u Hirošimi

U Memorijalnoj katedrali za mir u svetu u Hirošimi u Japanu juče je služena misa zadušnica za vukovarske žrtve. Kako je javila Hina, jutarnju misu predvodio je biskup Hirošime Misue Džozef Atsumi, a hrvatski ambasador Drago Štambuk obratio se vernicima na japanskom i na hrvatskom jeziku. Odajući počast žrtvama, biskup je rekao da su Hirošima i Nagasaki obnovljeni deset godina nakon pada atomske bombe, dok su u Vukovaru i danas vidljive posledice rata.

Hodajući u „koloni sećanja“, najviši državni i lokalni funkcioneri su govorili o potrebi zadovoljenja pravde za Vukovar, ali i neophodnosti stvaranja novog Vukovara, grada s drugačijom budućnošću.
Predsednik Hrvatske Stjepan Mesić rekao je tom prilikom da se žrtve koje je Vukovar podneo tokom rata, ne smeju nikada zaboraviti.
– Međutim, žrtvama Vukovara se možemo na najbolji način odužiti jedino ako oni koji su ostali u Vukovaru imaju zaposlenje, mogu školovati svoju djecu i razvijati ovaj grad – naglasio je Mesić i ocenio da se u razvoju vukovarske privrede „dosad moralo i moglo učiniti više“.
Predsednik Sabora Vladimir Šeks naglasio je da je Hrvatska još pod utiskom nepravedne presude Haaškoga suda „vukovarskoj trojki“.
– Hrvatska mora učiniti sve da, kada već međunarodni sud ne udovoljava pravdi, hrvatski sudovi osude i kazne sve one koji su u Vukovaru činili strašne zločine – poručio je Šeks.
Potpredsednica Vlade Jadranka Kosor istakla je da Hrvatska nikada neće odustati od potrage za nestalim i zarobljenim hrvatskim vojnicima i civilima tokom rata. Ona je dodala da su na spisku zarobljenih i nestalih iz Vukovara još 354 osobe.
– Svi mi koji smo danas ovdje na ovaj način prosvjedujemo protiv sramotne presude Haškoga suda „vukovarskoj trojki“ i protiv načina na koji se sudi zločincima bez obzira na to hoće li to netko protumačiti kao miješanje u rad Haaškog suda – rekla je Kosor.
Vukovar su jedinice JNA zauzele 18. novembra 1991. godine, nakon tromesečnih borbi sa hrvatskim jedinicama. Stanovnici Vukovara tri meseca borbi su proveli u podrumima, izloženi strahotama neprestanog bombardiranja, otežane dostave hrane, vode, struje i telefonskih veza, prepušteni manje-više samima sebi i iščekujući kraj krvavih uličnih borbi. Slika grada nakon završetka borbi pokazala je gotovo 90 odsto uništenih materijalnih dobara, brojne ljudske žrtve, potpuni duhovni slom njegovih stanovnika.
Tokom tromesečnih borbi u Vukovaru je poginulo ili ubijeno oko 3.000 pripadnika hrvatskih snaga i civila. O statistikama koje se odnose na broj poginulih i ranjenih pripadnika JNA, još se vode polemike. Oko 22.000 ljudi je prognano iz svojih domova od 46.000 stanovnika koliko je Vukovar imao pre rata. Njih 30 odsto još se nije vratilo u Vukovar. Prema popisu iz 2001. u Vukovaru živi oko 32.000 stanovnika, od čega 57 odsto hrvatske i 33 odsto srpske nacionalnosti.
U obnovu stambenoga fonda u Vukovaru Republika Hrvatska uložila je oko dve milijarde kuna, obnovljena su 8.063 stana i kuće, uklonjene 533 ruševne građevine.
Hrvatski radio Vukovar je najavio objavljivanje ekskluzivnih tonskih snimaka ratnog radija Vukovar koje su nastale za vreme najžešćih borbi u gradu tokom jeseni 1991. godine. Radi se o snimcima iz podruma, skloništa, bolnice, na Ovčari ubijenog novinara radio Vukovara Siniše Glavaševića. R. D.,