Antička i politička retorika

Priručnik Antička retorika – sveska 1 (De Gruyter, 2019), koji su priredili Mihael Erler i Kristijan Tornau, nudi najpre u istorijskoj perspektivi priloge za institucionalni kontekst antičke retorike, o njenom razvoju u praksi i teoriji od grčke kulture polisa do rimskih doba careva, kao i o aničkim debatama o njenoj prirodi, suštini i odgovornosti.

Jedan sistematičan deo raspravlja o odnosu retorike i književnosti, od usmenog (oralnog) predanja i pisanih tekstova, kao i pitanja vantekstualne retorike. U trećem odeljku razmatra se pitanje recepcije i transformacije antičke retorike u srednjem veku i novovekovlju, kao i baroku i moderni. Knjiga spaja opsežne izveštaje o bitnim aspektima antičke retorike sa pojedinačnim analizama i želi da istovremeno bude uvod za publiku iz faha.

Otkako ljudi u većim grupama zajedno žive, njihovo ophođenje je pod uticajem onih koji su u stanju da efektivno opšte i uverljivo govore.

Politička retorika je otuda stara kao i politika i stoji sa njom u uskoj korelaciji kao i sa načinima mišljenja i socijalnim reformama kao što su mediji, koji su odgovorni za širenje.

Upriručniku Politička retorika – sveska 10 (priredio Armin Burkart), istog izdavača, proučeni su govori velikih antičkih političkih retora (poput Demostena i Cicerona), kao i dela velikih retoričara, od Aristotela preko Kvintilijana, Fosiusa i Halbauera do Valtera Jens, i potonjih besednika i teoretičara. Jedna grupa članaka (23 ukupno) posvećena je različitim tipičnim političkim besedmičkim rodovima, tekstualnim tipovima i jezičkim fenomenima (figurama, tropima, jezičkoj tipologiji i dijalektalnim formama).

Egzemplarne analize uloge retorike i praktična upotreba retoričkih sedstava značajnih autora svetske književnosti, kao i interkulturna poređenja čine ostatak tematskih oblasti u ovom kompendijumu od ukupno 50 priloga.