Autor teksta srpske himne „Bože pravde“, preminuo na današnji dan pre tačno 125 godina

Jovan Đorđević rođen je u Senti (tadašnja Austrougarska) u dobrostojećoj trgovačkoj porodici. Osnovnu školu je završio u rodnom gradu, a gimnaziju je učio u Senti, Segedinu, Novom Sadu, i u Temišvaru, piše N1.

U Pešti je pohađao studije filozofije, a onda medicine, 1845. godine. Kada je izbila 1848, odnosno mađarska buna, poslovi njegovog oca, kao i imanje, su propali. Mladi Đorđević je morao da odustane od studija medicine.

Iz očajnog stanja izvukao ga je Isidor Nikolić, tada na položaju velikog župana Bačke i Torontala, advokat, potomak stare plemićke porodice. Pozvao ga je u Sombor, gde je Jovan dobio skroman činovnički posao dijurniste (zapisničara, dnevničara). Nikolić ga je potom poslao u Zagreb da okonča studije.

Pošto je diplomirao i položio državni ispit, postao je sudski činovnik u Lugošu, na istoku Banata. Godine 1852. našao se Novom Sadu gde počinje da radi kao gimnazijski profesor. Od 1857. u Pešti je radio kao sekretar Matice srpske, a paralelno je uređivao Letopis Matice srpske.

Đorđević je bio pionir srpskog pozorišta. Osnovao je Srpsko narodno pozorište u Novom Sadu 1861. godine i Narodno pozorište u Beogradu 1868. godine. Bio je prvi direktor obe ustanove i osnivač Pozorišne škole u Beogradu 1870. godine.​

Stihove himne „Bože pravde“ napisao je 1872. godine za pozorišnu predstavu „Markova sablja“, a komponovao ih je Davorin Jenko. Pesma je ubrzo postala simbol nacionalnog identiteta i kasnije zvanična himna Srbije.​

Đorđević je postao ministar prosvete 1892. godine, profesor istorije u Velikoj školi u Beogradu, kao i nastavnik budućeg kralja Aleksandra Obrenovića.

Sam nije imao dece, ali je odgajio trojicu sinova svog prerano umrlog brata. Jedan od bratanaca o kojem se starao bio je i pisac Stevan Sremac.

Jovan Đorđević je sahranjen na Novom groblju u Beogradu, u zajedničkoj porodičnoj grobnici, u kojoj je kasnije sahranjen i Stevan Sremac.​

Godišnjica Đorđevićeve smrti je prilika da se podsetimo njegovog značajnog doprinosa srpskoj kulturi, prosveti i nacionalnom identitetu.