Bez praktičnih efekata

Na današnji dan pre šest godina, 5. marta, u Banjaluci je potpisan drugi po redu Sporazum o specijalnim i paralelnim vezama između tadašnje Savezne Republike Jugoslavije i Republike Srpske, ali prvi koji je odobrila Kancelarija visokog predstavnika u Bosni i Hercegovini(OHR). Sporazum su potpisali tadašnji predsednici SRJ i RS Vojislav Koštunica i Mirko Šarović, pošto su prethodno Koštunica i tadašnji visoki predstavnik u BIH Volfgang Petrič utanačili konačan tekst Sporazuma.
Ključna stvar koja je opredelila međunarodnu zajednicu da da zeleno svetlo za potpisivanje ovog Sporazuma, na koje RS ima pravo po Dejtonskom sporazumu, bila je ta što je iz postojećeg Sporazuma, potpisanog 28. februara 1997. godine izbačena odredba koja govori o uspostavljanju vojne saradnje RS i SRJ.
Iako je bio označen kao jedan od najznačajnijih političkih događaja za RS i SRJ, taj sporazum, osim što je tadašnjim vladajućim strukturama u Banjaluci i Beogradu poslužio kao odlična propaganda, skoro da ni u jednom od svojih segmenata nije realizovan u praksi.
Nakon što je SRJ preimenovana u Državnu zajednicu Srbiju i Crnu Goru i pošto se i sama Državna zajednica raspala, pojavila se potreba za usvajanjem novog Sporazuma o specijalnim i paralelnim vezama između RS i, ovoga puta Srbije, koja je nasledila državni kontinuitet Državne zajednice SCG.
Treći po redu Sporazum o specijalnim i paralelnim vezama između RS i Srbije potpisan je 26. septembra 2006. godine u Banjaluci. Sporazumom je osnovano Veće za saradnju RS i Srbije, koje čine predsednici i premijeri RS i Srbije.