Pre 112 godina otkriven je „izgubljeni grad Inka“

Pronašao ga je Hiram Bingam III 1911 godine, tokom jedne od šest ekspedicija do najvišeg dela peruanskih Anda, piše Slobodna Dalmacija.

Maču Pikču je sveti grad Inka koji se nalazi na istočnim padinama planinskog lanca Urubamba, na 2.350 metara nadmorske visine.

Maču Pikču je verovatno izgrađen oko 1300. godine, ali je zbog izolovanosti ostao sakriven više od šest vekova.

Grad svedoči o vremenu carstva Inka koje je bilo ogromno. Nakon osvajanja teritorija, moćne Inke sagradile su kanale za navodnjavanje i sastave popločanih puteva, tvrđave, hramove i monumentalne kamene zgrade.

Danas arheolozi smatraju da Maču Pikču nije bio grad u klasičnom smislu jer u njemu nisu pronađeni ostaci birokratske uprave, trgovine ili vojna utvrđenja.

Najverovatnije je građen kao carski posed i religijsko utočište ili kao tajni ceremonijalni grad.

Ostaci Maču Pikčua odaju carski stil Inka kakav se može naći i na drugim mestima nekad najveće države Novoga sveta pre dolaska Evropljana.

No, grad je neobičan zbog okoline – smešten je usred bujne vegetacije koju natapa reka.

Grad ima dvestotinak građevina smeštenih po terasama i raspoređenih oko velikog središnjeg trga.

Četvrti na koje je podeljen uske su i izdužene tako da maksimalno iskorišćavaju prostor. Postoje i terase izvan naseljenog dela koje imaju kanale za navodnjavanje.

Na uzvisini u središtu grada nalazi se granitni monolit, možda žrtvenik, karakterističan za Inke, a možda i opservatorija.

Zidine Maču Pikčua izgrađene su od ogromnih kamenih blokova što je fascinantno jer se zna da Inke nisu poznavale točak ni gvozdeno oruđe, a analizom je utvrđeno da su blokovi savršeno izrezani u kamenolomima i da su se završni radovi obavljali na samom gradilištu.

Maču Pikču je, kako se čini, bio napušten i pre nego što su carstvo Inka pokorili Španci, a prema jednoj teoriji, stanovnike je pokosio sifilis koji je stigao iz Evrope, a propast je dovršio građanski rat.