Spoj novinarske veštine i književne imaginacije

Reč je o jedinstvenom delu, romanu nefikcije, koje je, crpeći građu i inspiraciju iz stvarnih događaja i ličnosti povezanih sa slučajem ubistva četvoročlane porodice Klater u kanzaškoj varošici Holkomb, i obrađujući ih u maniru fikcije, u isti mah remek-delo kriminalističke proze i samosvojni, humanistički uvid u besmisao i univerzalnu oborivost bilo kog opravdanja za oduzimanje ljudskih života.

Odmah po objavljivanju 1965, roman je pobrao nepodeljene pohvale publike i kritike, koja je zdušno hvalila elokventnost Kapoteovog stila, psihološku slojevitost likova, autorov smisao za detalje, kao i kompleksnu kompoziciju dela, konstruisanu tako da simultano, naizmenično prati živote žrtava, ubica i meštana Holkomba.

Romanu je 1966. dodeljena prestižna nagrada “Edgar” u kategoriji dokumentarno-kriminalističkog romana, preveden je na više od 30 jezika, a do dana današnjeg je, zajedno sa knjigom “Helter Skelter” Vinsenta Buliouzija (1975), koja za temu ima zločine Čarlsa Mensona, najprodavaniji naslov u istoriji izdavaštva koji obrađuje istinite događaje i, po mišljenju kritičara – kao spoj novinarske veštine i snage književne imaginacije – pionirski poduhvat i kamen temeljac u toj oblasti književnog stvaralaštva.

U šestogodišnjem radu na knjizi Kapoteu je, u prikupljanju i obradi dokumentarne građe narasle na 8.000 strana zabeleški, pomagala književnica Harper Li, koja mu je još od detinjstva bila prijateljica i koja je 1960, upravo tokom rada na “Hladnokrvnom”, svetsku slavu stekla romanom “Ubiti pticu rugalicu”, ovenčanim te godine i “Pulicerovom nagradom”.

Proces nastanka “Hladnokrvnog”, po svemu specifičan, prikazan je u dva filma – “Kapote” (Filipu Simoru Hofmanu “Oskar” za ulogu Kapotea, 2005) reditelja Beneta Milera i “Neslavni” (2006) Daglasa Makgrata, a po samom romanu ubrzo je po objavljivanju snimljen istoimeni, takođe, kultni film Ričarda Bruksa (“In Cold Blood”, 1967), uveden 2012. u “Nacionalni filmski registar” američke “Kongresne biblioteke”.