Republika Srpska ne sme biti ćorsokak

Kad je riječ o Republici Srpskoj, ona mora postati čvorište na Zapadnom Balkanu, a nikako njegov ćorsokak. Banjaluka, sa svoje strane, mora biti poveznica između LJubljane, Zagreba, Sarajeva, Podgorice i Beograda. To mora postati strateški cilj ovoga grada. Banjaluka treba pola miliona ljudi u svojoj široj okolini, snažnu privredu sa godišnjim rastom od deset odsto, digitalizaciju uprave, saobraćajnu infrastrukturu i politički kredibilitet. Nabrojano joj je potrebno da bude regionalni igrač. Sa takvom Banjalukom Republika Srpska postaje emancipovana, konkurentna i daleko prosperitetnija nego što je to danas slučaj.

Takva Banjaluka ima kredibilan univerzitetski centar koji vraća i okuplja svoje najbolje izdanke u vidu referentnih postdiplomaca i naučnika koji danas žive i rade u bijelom svijetu. Ti ljudi, naša pamet, u koordinaciji sa našim privrednicima, koriste ove velike brojke metropole Banjaluke i vrše tehnološku transformaciju banjolučke ekonomije. Transformacija tehnologije i ekonomije dalje vodi ka transformaciji društvene, pa i političke svijesti. Banjaluka postaje centar okupljanja najprogresivnijih ljudi u Republici Srpskoj, BiH, ali i cijeloj regiji. Banjaluka postaje kosmopolitski centar regije, najliberalnije mjesto na Balkanu. Kao takvo, otvoreno i prosperitetno, ona nema nikakav problem sa drugačijim mišljenjem, jer je svjesna da je njena snaga u bogatstvu različitosti. Takva Banjaluka želi da pod svoje okrilje dovede najbolje preduzetnike iz Sarajeva, Herceg Novog i Beograda, daje im najpovoljniji ekonomski okvir, jer će ti ljudi dalje da je obogate. Takva Banjaluka postaje utočište najslobodnijim političkim misliocima u regiji, književnicima, glumcima, ma koliko da oni sami kritikuju i samu Banjaluku i Republiku Srpsku. Amerika je postala to što jeste kad je dovela sve najbolje što je svijet imao, a Hitler je izgubio rat tako što je neke od najtalentovanijih građana NJemačke besplatno dao Amerikancima.

Takva Banjaluka bi na prostoru cijele svoje regije imala jedinstvene administrativne procedure, jedinstveni sistem izdavanja dozvola u nadležnosti lokalne samouprave, sa najnižim taksama na Balkanu. Moderna lokalna e-uprava bi omogućila bum ekonomiji, korupcija bi bila svedena na minimum, a ljudi bi bili posvećeni kreaciji i inovaciji, jer šta drugo da radite u uređenom sistemu strateški koncipiranom da od vas pravi bogate i srećne, ali i altruistične ljude.

U takvoj Banjaluci bi brzo bilo osnovano nekoliko, za naše uslove, ozbiljnih korporacija koje bi angažovale najbolje domaće, ali i uvezle kredibilne inostrane menadžere i druge stručnjake (ozbiljne korporativne pravnike, revizore, aktuare itd.). Takve korporacije, koje bi koristile novi strateški koncept Banjaluke kao regionalnog političkog, ekonomskog, kulturnog i infrastrukturnog centra, u potpunosti bi promijenile način poimanja biznisa i mi bismo konačno naučili šta je to ozbiljno kotirano akcionarsko društvo, šta je to tržište hartijama od vrijednosti, šta su to ozbiljne investicije, šta su to ozbiljne dividende, šta je to ozbiljan pravosudni sistem koji svojom efikasnošću, stručnošću i nepristrasnošću omogućuje funkcionisanje ozbiljne tržišne privrede.

Takva Banjaluka neprestano ulaže u saobraćajnu infrastrukturu, brze ceste, brzi internet, brzi protok ljudi, još brži protok kapitala i ideja. U regiji čiji savremeni trenutak karakteriše rapidan odliv ljudi, takva Banjaluka koja bi povezivala svoje potencijale i privlačila ljude brzo bi postala harizmatičan trend, svojevrstan pop-hit.

Sa takvim brojkama, takvom filozofijom i takvim strateškim pristupom, Banjaluka bi potpuno transformisala i Republiku Srpsku. Srpska sa takvom Banjalukom mogla bi jedino da postane opasno ekonomski rastuća, sa strašnim pobjedničkim nagonom, sa potrebom da postane novi roll-model za nacije i zemlje na zaostalom Balkanu.

Prema tome, pozicioniranjem i građenjem Banjaluke kao regionalnog centra, kao tačke spajanja i relaksacije odnosa između Beograda, Sarajeva, Zagreba i Podgorice, kao snažnog promotera regionalnih integracija, Republika Srpska bi konačno počela da napušta svoju negativističku paradigmu prema kojoj je ona svojevrstan uteg na nogama i samoj sebi i Srbiji, ali i cjelokupnoj regiji. Okrenuta budućnosti, modernizaciji i otvaranju, Republika bi svoje političke saveznike tražila u svim onim regionalnim snagama koje su okrenute istim tim vrijednostima. Moderna politika Republike Srpske podrazumijeva njeno striktno poštovanje kako svog sopstvenog, tako i ustava Bosne i Hercegovine. Dakle, ona ne zagovara bilo kakvu disoluciju Bosne i Hercegovine, već je upravo najsnažniji i najdoslijedniji politički i institucionalni zaštitnik Bosne i Hercegovine utemeljene na ustavnih vrijednostima i principima sekularizma, vladavine prava, slobodnog tržišta, slobode protoka ljudi, kapitala, ideja i roba. Rječju, Republika Srpska nedvosmisleno poštuje ustavnu kompoziciju Bosne i Hercegovine, zagovara ekonomske i druge integracije na Zapadnom Balkanu na istim osnovama na kojima je utemeljena i sama Evropska unija i, samim tim, postaje faktor relaksacije odnosa na inače vrelom balkanskom podneblju, koje je dosad, budimo iskreni, i sama često podgrijavala.

Autor je diplomirani pravnik, član Predsjedništva Partije demokratskog progresa Republike Srpske i šef Legal/Compliance/GDPR sektora Novomatic grupacije za jugoistočnu Evropu