Beskompromisna umetnost

Pripadao je prvoj posleratnoj generaciji koja se na umetničkoj sceni pojavila nedugo nakon krupnog prekida izazvanog ratnim i ranim poratnim istorijskim zbivanjima.

Završio je Akademiju u Beogradu 1949, gde je 1953. priredio dve tada vrlo zapažene samostalne izložbe, prvu sa predgovorom Zorana Mišića u katalogu, drugu Vaska Pope, sa osvrtima Alekse Čelebonovića, Stanislava Vinavera, Miodraga B. Protića, Stojana Ćelića, Aleksandra Petrovića.

Izložbama koje obeležavaju duhovnu i psihološku atmosferu ovog prelomnog razdoblja, u ciklusima pod nazivom Mađioničari i Poslovice, „malim slikama na hartiji“ koje odaju raspoloženja nekog krajnje nespokojnog i gotovo nepodnošljivog životnog iskustva tadašnjeg ukupnog društvenog preobražaja, u duhu jedne vrsti „surove“ ili „sirove“ umetnosti, jednog autohtonog art bruta, pod enigmatičnim naslovima poput onih Vrana vrani oči ne vadi, Riba od glave ne smrdi i dr. za koje će biti rečeno da „jedna nota sarkazma, pa čak i cinizma provejava kroz ove minijaturne kompozicije…silaskom u podzemni svet košmara i snoviđenja“ (M. B. Protić) i u kojima je naša tadašnja istorija umetnosti prepoznala najavu i prvo poglavlje slikarstva fantastike.

Kao osoba visoke literarne kulture i radoznalosti radi ilustracije za knjige Taida Anatola Fransa i Dvanaestorica Aleksandra Bloka.

Iste godine odlazi u Pariz, gde se njegov slikarski jezik korenito menja i tada nastaje remek-delo slika K-55 (Kompozicija, 1955), ulje na platnu velikog formata, danas u Muzeju savremene umetnosti, jedino i jedinstveno delo u konceptu čiste neasocijativne apstrakcije.

Uslediće 1960. odlazak u Njujork, gde se na toj golemoj umetničkoj sceni njegovi tragovi gube, ali kao dokaz i potvrda neumanjene i sačuvane vitalnosti ostaju dela sa početka i sredine šezdesetih godina, u nastavku tematike i postupka ranih beogradskih ciklusa, takođe enigmatskih naziva (kao što su Mesečar, Prorok, Iskušenik i dr).

Sve to je u našoj sredini bilo dugo zaboravljeno i nepoznato, potom postepeno otkrivano, s početkom u tekstu Stojana Ćelića Naknadne beleške uz izložbu Bogoljuba Jovanovića u Galeriji Grafički kolektiv 1953. godine, u časopisu Umetnost, 21, 1970.

Potom na izložbi Jugoslovensko slikarstvo šeste decenije u Muzeju savremene umetnosti 1980, da bi konačno bilo revalorizovano na izložbama u Galeriji Grafičkog kolektiva 2006, Između Privatnog i Javnog u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine u Novom Sadu i u Kući legata u Beogradu 2015, u monografiji u izdanju Muzeja Zepter i u Galeriji Rima u Kragujevcu 2016. godine, što najzad doprinosi saznanju da je čak i relativno malobrojna slikarska produkcija svojim vrhunskim dometima bila u stanju da postigne vrlo markantno mesto u kulturi sopstvene sredine i time dokaže kako bavljenje umetnošću postaje neodložna i neizbežna sudbinska životna potreba pojedinca da se do svoje teško ostvarive individualne slobode domogne upravo pod okriljem jedne beskompromisne umetnosti.

Autor je istoričar umetnosti i likovni kritičar