Hladnoratovski simbol podeljenog sveta sa preko 300 osmatračnica: Na današnji dan pao je Berlinski zid

Nakon kapitulacije Nemačke u Drugom svetskom ratu, države Saveznice (Velika Britanija, Sjedinjene Američke Države, Francuska i Sovjetski Savez) su odlučile da podele između sebe kontrolu nad Nemačkom, i da zemlju podele na Zapadnu i Istočnu, prilikom čega je Berlin bio podeljen na četiri oblasti, kako bi svaka od Saveznica mogla kontrolisati po jedan deo.

Formirane su četiri okupacione zone, a 1949. godine došlo je do zvanične podele Nemačke na dve odvojene države.

Prvobitno je na zapadu došlo do ujedinjenja američke, britanske i francuske zone i nastala je Savezna Republika Nemačka, a iste godine je na području sovjetske okupacione zone osnovana Nemačka Demokratska Republika.

Istočna Nemačka, pod patronatom Moskve, postala je komunistička država koja se veoma sporo razvijala, bez ikakvih mogućnosti koje bi mogla da pruži svojim stanovnicima.

Pre nego što je Berlinski zid izgrađen svakodnevno je preko 50.000 ljudi prelazilo ovu granicu u oba smera, ali problem je bio što se mnogo ljudi koji su prešli iz Istočne u Zapadnu Nemačku nije vraćalo u svoju zemlju.

Samo nekoliko nedelja pre 13. avgusta, vođa Istočne Nemačke Valter Ulbriht izjavio je: „Niko nema nameru da izgradi zid”.

Nikita Hruščov je ipak naredio da se između Istočnog i Zapadnog Berlina izgradi zid koji će sprečiti ljude da odlaze iz Istočne Nemačke.

Građani iz oba dela grada 13. avgusta 1961. godine sa užasom su posmatrali vojnike i radnike kako donose bodljikavu žicu i počinju višegodišnju izgradnju stamene strukture koja je u potpunosti prekinula njihove odnose za narednih 30 godina.

https://www.youtube.com/watch?v=X_tXxR-ET2Y

Vlasti Istočne Nemačke zatvorile su granicu između Istočnog i Zapadnog Berlina kod Brandenburške kapije i počele izgradnju dugačkog zida prema granici sa Zapadnom Nemačkom.

Berlinski zid je građen duže od 15 godina, a na kraju izgradnje bio je dugačak 155 kilometara.

Konačna verzija zida izgrađena je od betonskog dela visine 3,6 metara i imala je 302 osmatračnice sa stražarima.

Narednih godina bio je simbol podeljene Nemačke i hladnoratovski simbol podeljenog sveta.

Ulica Bernauer smatra se simbolom nemačke podele. Kada je zid podignut, ulazi u kuće u ovoj ulici pripadali su Istočnom, dok je trotoar pripadao Zapadnom Berlinu.

Građani Berlina su u početku mogli da se slobodno kreću među sektorima, ali kako je Hladni rat napredovao, tako je slobodno kretanje bilo restriktivnije.

Zid je služio za to da građani Istočnog Berlina ne bi mogli da pređu u Zapadni Berlin, koji se sve vreme razvijao, nudio bolje poslove i bolje uslove za život.

Gotovo 30 godina zid je postojano branio Nemcima sa istočne strane da putuju ili emigriraju u Zapadnu Nemačku, zbog čega su mnoge porodice bile podeljene.

Tokom svih tih godina postojalo je nekoliko graničnih prelaza, ali njih su mogli da prelaze samo oni koji su imali posebne dozvole države. Svaki od prelaza bio je obeležen u skladu sa nacionalnošću ljudi koji su mogli da ga koriste, a najpoznatiji od njih nazvan je „Tačka Čarli“ i na njemu je bio zabranjen prelazak savezničkom osoblju i ne-nemačkom stanovništvu.

Osim toga, stanovnici su mnogo puta pokušali da pobegnu preko zida, što im je veoma retko polazilo za rukom zbog mnogobrojnih stražara koji su neprestano patrolirali. Ovakvi pokušaji najčešće su se završavali fatalno.

U jesen 1989. godine počele su demonstracije protiv Vlade Istočne Nemačke, koje su uzrokovale promenu vođe, a Egon Krenc, novi vođa, dozvolio je građanima Istočnog Berlina da traže vize da prelaze u Zapadnu Nemačku.

Kada je na konferenciji za medije ministar propagande Demokratske Republike Nemačke Šabovski rekao da ove mere odmah stupaju na snagu, stanovnici Istočnog Berlina su pohrlili ka zidu. Stražari nisu dugo izdržali pritisak i pustili su ih, nakon čega je i počelo rušenje ovog ogromnog bedema.

Zid je srušen novembra 1989. godine, a godinu dana nakon toga došlo je i do konačnog ujedinjenja dve Nemačke.