Osvećenje obnovljene crkve u Kućancima

Kako je najavljeno iz Eparhije slavonske, patrijarh srpski Irinej sa više arhijereja SPC, danas bi u Kućancima trebalo da služi svetu arhijerejsku liturgiju u spomen desetogodišnjice smrti njegovog prethodnika na Tronu Svetog Save.

U Slatini za večeras planirani su bogosluženje i svečana akademija.

Poglavar i vladike SPC u subotu se ponovo vraćaju u Kućance, gde je patrijarh Pavle rođen pre 105 godina i gde će biti osveštana crkva svetih apostola Petra i Pavla, koja je sagrađena 1828, na mestu starijeg drvenog hrama svetog Georgija. Ikonostas je 1888. izradio Ilija Dimitrijević.

Crkva je minirana 1991. tokom raspada bivše SFR Jugoslavije i rata u Hrvatskoj. Patrijarh Pavle je tvrdio da su Hrvati namerno srušili crkvu i njegovu rodnu kuću, jer u Kućancima nije bilo ratnih operacija. Ideja o obnovi crkve pokrenuta je na komemorativnom skupu povodom patrijarhove smrti sredinom novembra 2009. godine.

Patrijarh Pavle (1914-2009), u svetu Gojko Stojčević, kao 44. poglavar SPC još za života stekao je status „svetitelja koji hoda“ i „jedinog nebeskog Srbina“, tako da to što još nije zvanično kanonizovan u Svetom arhijerejskom saboru, mada je bilo najava, mnogim vernicima ne smeta da mu se obraćaju u molitvama i čuvaju ikone sa njegovim likom.

Na tron Svetog Save, kao poglavar SPC, arhiepiskop pećki, mitropolit beogradsko-karlovački i patrijarh srpski stupio je početkom decembra 1990. i 19 godina nosio breme, po mnogima, možda i najtežeg perioda moderne srpske istorije. On sam više puta je govorio da je njegova „namera samo da provodi istinu i nauku Hristovu, u ova teška vremena „između Scile i Haribde““, jer je „njegov jedini program Jevanđelje Hristovo, blaga vest o Bogu među nama i o Carstvu Božjem u nama – ukoliko ga, verom i ljubavlju prihvatimo“.

– Nismo birali ni zemlju u kojoj ćemo se roditi, ni narod u kojem ćemo se roditi, ni vreme u kojem ćemo se roditi, ali biramo samo jedno – da li ćemo biti ljudi ili neljudi – često je podsećao.

Preminuo je 15. novembra 2009. na VMA. Prema sopstvenoj želji sahranjen je u beogradskom manastiru Rakovica. Ispratilo ga je pola miliona ljudi, koji su danima pre toga satima strpljivo čekali u centralnim ulicama prestonice Srbije da se od njega oproste kraj odra u Sabornoj crkvi.