Vođa rukometne generacije sa belegom sankcija: Ko je Igor Butulija, koji se obrušio na „lažnog zvezdaša Vučića“

Nabrojao je šta sve zamera predsedniku države. Pozvao je građane da izađu na izbore 17. decembra.

A najviše mu zamera to što je “lažni navijač Zvezde, koji je sve ove godine zloupotrebljavao klub za političke poene”, pa je apelovao na armiju navijača crveno-belih da odbrane istoriju kluba.

“Njemu, lažnom zvezdašu, koji je sve ove godine zloupotrebljavao klub za ličnu promociju, mi prvi moramo da kažemo dosta. Ne možete Vi da budete iznad istorije našeg kluba koja postoji od 1945. Naša energija je uvek bila slobodarska”, napisao je član legendarne generacije Rukometnog kluba Crvena zvezda.

Da bi objasnio lažnu ljubav predsednika prema crveno-belima, Butulija je kao primer naveo i to da se, u poslednje tri godine finansijski pomaže i KK Partizan i dodao da ga ne bi začudilo da predsednik pomogne i zagrebački Dinamo – ako mu trebaju glasači.

Kao rođeni Beograđanin, Butulija je procenio da Vučić, iako je i on rođen u prestonici, ne oseća „duh“ Beograda, i da su infrastruktura, gradski saobraćaj i kanalizacija uništeni, da se ljudi bliski vlasti bogate i zalaže se za uređen sistem u državi kako mladi ne bi odlazili u inostranstvo.

„Samo izlazak na izbore Srbiju spasava!“, zaključuje javno obraćanje bivši poznati rukometaš.

Igor Butulija je rođen 21. marta 1970. Već sa 16 godina debitovao je za prvi tim Crvene zvezde.

Najmlađi je kapiten u istoriji kluba, jer je već sa 18 godina dobio kapitensku traku, odigrao je najviše utakmica za crveno-bele, a tri godine ih je vodio i kao trener.

Bio je član ekipe u kojoj su nastupali i Dragan Škrbić, Nenad Peruničić, Aleksandar Knežević i Dejan Perić, i ta generacija se smatra za najbolju u istoriji kluba.

Ipak, zbog sankcija nisu mogli da igraju u međunarodnim takmičenjima, tako da su svi otišli u inostranstvo pre nego što su dobili priliku da se dokažu u evropskoj klupskoj konkurenciji.

U inostranstvu je bio član Atletiko Madrida, Bidasoe, Esena, Granoljersa.

Za reprezentaciju je nastupio 147 puta. Osvojio je bronzanu medalju na Evropskom prvenstvu u Španiji 1996. i zlato na Svetskom juniorskom prvenstvu u Rijeci 1987.

Bio je član nacionalnog tima na Olimpijskim igrama u Sidneju 2000. godine, kada je reprezentacija Jugoslavije zauzela četvrto mesto.

Njegov otac Ratko je bio političar, visoki funkcioner SPS.