O delu Ljubomira Simovića

A opet, mali je broj onih koji su se Simovićevim književnim radom bavili sistematično. Zato je knjiga Objedinjavanje. O poeziji LJubomira Simovića, pretežno iz pera književnog kritičara Bogdana A. Popovića, pouzdanog tumača srpske poezije danas, a koju je upravo objavila izdavačka kuća Tanesi iz Beograda, dragocena i za današnje čitaoce, i za generacije onih koji će tek uživati u Simovićevom delu a poželeti da čuju i glas kritičara.

U napomeni na kraju knjige Bogdan A. Popović kaže kako je o Simićevim pesničkim esejističkim i književno-publicističkim delima pisao tokom poslednjih trideset pet godina, nemajući na umu da bi ih nekad mogao sakupiti i objaviti u jednoj celini. Sada, međutim, eto Popovićevih i ranije objavljivanih, ali i novih eseja u ovoj knjizi, iz kojih se vidi da autor Objedinjavanja… ima pravo kada zaključuje da je „jedinstvo dela dugoročna i dalekosežna zamisao Simovićevog stvaralaštva“, i da se ono nalazi u poeziji.

U knjizi nije zaobiđena afera oko zbirke stihova Istočnice (1983). Pesnik prvorazrednog stvaralačkog formata, kako će za Simovića reći Bogdan A. Popović, našao se u jednom času u centru partijskog nasilja u kulturi, kada su politički dušebrižnici i čuvari poretka napali pesnika da u knjizi nasrće na slobodu, humanizam i komunizam, i zlonamerno prikazuje prilike u Jugoslaviji. Ne upuštajući se u detalje ovih optužbi koje ocenjuje kao sramne, i ne iznoseći imena onih koji su tako optuživali LJubomira Simovića jer takve kritičare ne smatra relevantnim, Bogdan A. Popović u esejima o Istočnicama ispunjava zadatak pravog književnog kritičara – ideološko-političke osude umetnika osporava na jedini ispravni način, umetničkim argumentima. Pred njima svako zlonameran mora jednom da zaćuti. I o tome nauku govori ova knjiga.