Il’se skloni ili se pokloni

Promena imena podseća na 2008. godinu, kada se frakcija u Srpskoj radikalnoj stranci, na čelu sa Tomislavom Nikolićem, otcepila od te stranke i formirala novu SNS, ne da bi se distancirala od prethodne politike koju je zastupala, već da bi osvojili vlast, što im je i uspelo nakon četiri godine postojanja.
Da je Komunalna policija i po prethodnom zakonu htela “da radi u službi građana”, kako je o potrebi donošenja Zakona o komunalnoj miliciji obrazlagao Goran Vesić, zamenik gradonačelnika Beograda, to je mogla, ali najčešće nije. Mogla je da uveče obilazi najveće nehigijensko naselje u Beogradu, „Mirijevsko brdo“, koje se nalazi na oko šest kilometara od Terazija, i u kome se već oko 45 godinama svakodnevno pale sekundarne sirovine, koje razvijaju veoma jake toksine, fozgen i difozgen, koji truju žitelje Mirijevskog bulevara na Karaburmi, a ne kao što je postupala po mojoj telefonskoj i elektronskoj prijavi od 8. i 17. marta 2019. godine.

Po prvoj prijavi obavestili su me da na licu mesta “nisu zatečeni navodi iz prijave”, a po drugoj prijavi – kada sam poslao i snimak paljenja, i zatražio da preslušaju neprofesionalni razgovor od strane službenice Komunalne policije (koja je na moje argumentovano kazivanje da, u trenutku dok joj javljam, stanovnici nehigijenskog naselja pale preko puta zgrade u Mirijevskom bulevaru 44, da sam to snimio mobilnim telefonom i da mogu da joj pošaljem snimak, šeretski rekla da to što osećam kao smrad može da dolazi i iz krematorija sa Lešća, kao i od loženja za grejanje, koje stanovnici naselja upotrebljavaju) – odgovoreno mi je 4. aprila ove godine: „Komunalni policajci su istog dana u 20,15 časova, izašli na prijavljenu lokaciju kada u trenutku izvršene kontrole nisu zatekli paljenje vatre, o čemu su sačinili službenu belešku………………… Za rešavanje navedenog problema potrebno je angažovanje više nadležnih organa, pre svega komunalne inspekcije opštine na čijoj teritoriji se spaljuju predmetne stvari i na čijoj teritoriji se nalazi predmetno nehigijensko romsko naselje, kako bi preduzeli mere iz okvira svoje nadležnosti, odnosno kako bi utvrdili činjenično stanje i eventualnim donošenjem rešenja naložili izvršavanje utvrđenih obaveza i preduzimanje mera i radnji za otklanjanje nedostataka u određenom roku, a Komunalna policija u skladu sa svojim ovlašćenjima, na zahtev nadležnog organa, može da pruži asistenciju prilikom sprovođenja i izvršenja rešenja“.

Naravno, nije im palo na pamet da po službenoj dužnosti obaveste te druge nadleržne organe i Komunalnu inspekciju i sa njima sarađuju u cilju otklanjana uzroka koji direktno utiču na zdravlje stanovnika u ovom delu Beograda.

Verovatno, i ne znaju da je Svetska zdravstvena organizacija pre dve godine procenila da u Srbiji svake godine zbog zagađenosti vazduha prerano umre više od 5.400 ljudi, a da su najveća zagađenja izmerena u Beogradu, Užicu i Valjevu. A možda i ne znaju da oni ništa ne proizvode, i da se između ostalog izdržavaju i od poreza na imovinu tih građana, koje Poreska uprava Palilule naplaćuje po stopi za treću zonu u Gradu, iako je njihova tržišna vrednost zbog ovih uslova stanovanja znatno manja od procenjene.
I po prethodnom Zakonu Komunalna policija je mogla da izriče prekršajne naloge kada zatekne lice u prekršaju (umanjene za 50 posto ukoliko se plate u roku od osam dana od izricanja), da pokreće prekršajne postupake, traži asistenciju MUP-a, a i pruža ih drugim organima na gradskom nivou.

Međutim, Komunalna policija je prethodnom periodu više podsećala na socijalnu ustanovu nego na onu koja treba da spreči i sankcioniše svaku vrstu narušavanja komunalnog reda: nelegalnu prodaju na javnim površinama, puštanje pasa na uređenim zelenim površinama, kao što je to ujutru oko šest časova u Tašmajdanskom parku (pored posebno uređenog i ograđenog prostora za kućne ljubimce, koji njihovi vlasnici ne koriste), parkiranje na travnjacima, telekomunikacionim, vodovodnim i drugim priključcima, bacanje smeća van kontejnera i drugog prostora za te namene, buku iz restorana, kafića i stanova u kasnim večernjim satima i dr. Razlog pre svega treba tražiti u činjenici da su komunalne policije u Beogradu i drugim gradovima (sada će moći da se formiraju i u opštinama, bez cenzusa da je na pet hiljada građana potrebno jedan policajac/milicajac) pod snažnim uticajem vladajućih partija u tim sredinama. Stranke na vlasti ne samo da postavljaju rukovodeće ljude na čelnim pozicijama u Komunalnoj policiji/miliciji, već zapošljavaju i svoju kadrovsku bazu na mesto operativaca.

Onima koji su se na takav način zaposlili ili napredovali više je važno šta uticajni partijski funkcioneri kažu i misle o pojedinim prekršiocima a ne zakon. Da je drugačije Komunalna policija u Beogradu bi svakodnevno vršila kontrolu klima uređaja u vozilima javnog gradskog prevoza u letnjim mesecima, a ne bi čekala da ih na to “pokrene” Goran Vesić, koji je nedavno, pri usvajanju vladinog predloga Zakona o komunalnoj miliciji, rekao: „Da će komunalni milicionari, koji već rade, a mnogi su zaposleni po 10 godina, morati da ispune nove uslove, jer svi koji rade u komunalnoj miliciji moraju da budu ljudi besprekorne prošlosti“.

To drugim rećima znači da svi oni koji su u Komunalnoj policiji Beograda zaposleni u vreme vladavine Demokratske stranke i nemaju baš „besprekornu prošlost“, treba da se „sklone ili poklone“ sadašnjoj vlasti. Upravo onako kako je to učinio i Goran Vesić. A zaposleni u Komunalnoj policiji Beograda iz tog vremena su me 1. juna 2011. godine, posredstvom Beoinfa, obavestili (povodom mog pisma Draganu Đilasu, tadašnjem gradonačelniku Beograda, od 6. maja 2011. godine, o istom problemu iz nehigijenskog naselja na Karaburmi) da su oni već po prijavi građana, 24. aprila 2011. godine konstatovali da se tu nalazi romsko naselje i deponija i da su o tome obavestili nadležnu Komunalnu inspekciju Opštine.

Autor je diplomirani politikolog